گزارش پیمایش خط الراس دارآباد به توچال

ناهمواری های استان و نحوه شکل گیری آن

شرح گزارش برنامه

محل قرار پارک دارآباد در محله دارآباد واقع در شهرداری منطقه یک تهران است. بعد از معارفه‌ای کوتاه در ساعت ۴:۴۵ برنامه به سرقدمی آقای علیرضا شوبیری آغاز شد. مسیر کوهپیمایی اصلی با گذر از پل سنگی آغاز می‌شود. یک پاکوب پهن و زیکزاکی با شیب ملایم که پس از طی مسافت کوتاهی شما را به یک کافه می‌رساند. در این کافه آب آشامیدنی، سرویس بهداشتی و خدمات رفاهی وجود دارد.توقفی مختصر در این مکان داشته و سپس گروه به راه خود ادامه می‌دهد. چند صد متر پس از کافه یک پاکوب فرعی در جهت شرق (سمت راست) وجود دارد که از میان درختچه‌ها و با شیب متوسط به سمت یال اصلی شن سیاه می‌رود.سرپرست برنامه جناب آقای مهاجرپور در ابتدای پاکوب بعد از کافه از بچه‌های تیم خواستند با نهایت سرعت خود حرکت کرده و در صورت لزوم از دیگر دوستان جلو بزنند. به همین جهت بعد از مدتی گروه اول همچنان به سرقدمی آقای شوبیری پیش رفت اما گروه دوم با سرعت کمتر و به همراهی آقای میلاد جوادی و خانم ناهید حمید ادامه مسیر را در پیش گرفت. ( گروه دوم پس از رسیدن به قله دارآباد بنا به نظر سرپرست از ادامه مسیر بازماند و از قله بازگشت). در انتهای این مسیر زیر یال شن سیاه چشمه‌ی آبی وجود دارد گروه در ساعت ۵:۴۵ به این منطقه رسید و بعد از توقف خیلی کوتاه به مسیر خود ادامه داد.بعد از تراورس کوتاه، شما دو انتخاب پیش رو دارید مسیر شمال شرقی (یال شن سیاه) یا مسیر شمال غربی (یال درازلش)، مسیر دوم در بعضی از قسمت ها از پاکوب مناسب برخوردار نبوده و مناسب افراد مبتدی یا کندرو نمی‌باشد. مسیر را از یال شن سیاه ادامه داده.در ابتدای مسیر شیر آبی وجود دارد که آب چشمه‌ی درازلش از طریق لوله به این نقطه هدایت می‌شود. در بعضی از قسمت‌های یال، شیب مسیر افزایش می‌یابد، اما به دلیل پاکوب مشخص و عدم وجود دست به سنگ، صعود از این یال برای بیشتر کوهنوردان امکان‌پذیر است. در ساعت ۶:۳۰ در امتداد سیم های خاردار به اتاقک سیمانی ( سربازخانه) رسیدیم. در محل پادگان پنج دقیقه استراحت داشتیم.در انتهای یال شن سیاه به سمت شمال غرب تغییر مسیر داده بر روی یال اصلی صعود قرار میگیریم. این یال، یال منتهی به قله دارآباد و جان پناه آن می باشد.ساعت ۸ صبح در کنار جان پناه برای صرف صبحانه توقف کردیم.در این نقطه، مناظر زیبای دو سوی خط‌الرأس، از جمله چشم‌اندازهای شهر تهران و قله‌های دماوند، هم هن، پیرزن كلون، ساكا، پرسون، آبك، سرکچال ها، توچال و سایر قلل رشته كوه البرز مرکزی در شرق، شمال شرق، شمال و شمال غربی قابل مشاهده هستند. ساعت ۸:۴۵ پیمایش به سمت قله توچال را آغاز کردیم. پس از قله دارآباد قدری افت مسیر داشته و سپس تیغه ها شروع میشوند.در ادامه برای پیمایش خط الراس باید به جهت شمال غربی و غرب امتداد مسیر داد. به شكل كلی قله توچال در شمال غربی متمایل به غرب و مشرف به قله دارآباد بوده و از فرادست قابل رویت است.مسیر انتخابی پاکوب زیر تیغه ها، در جهت شمال غرب است. ساعت ۹:۴۵ به منطقه چپ‌دره رسیدیم و چند دقیقه استراحت داشتیم.قلل چپ‌دره، چمبره بند و شهربانو کُشَک بر روی تیغه‌های این مسیر قرار دارند که ما بدون عبور از آنها با تراورس دامنه کوه این مسیر را پیمودیم. ساعت ۱۰:۳۵ به قله سیاه بند (۳۳۱۰ متر) رسیدیم. مسیر طی شده در بعضی نقاط نیاز به دست به سنگ و شیب متوسطی دارد.کمی پایین‌تر از قله استراحت کردیم. پس از آن یک فرود با شیب نسبتا زیاد را پیموده و به گردنه زیر تیغه های اصلی دارآباد رسیدیم .در ادامه پیمایش زیر تیغه‌هادر جهت غرب ابتدا به گردنه لوپهنه و سپس به تیغه های لارکرور رسیدیم.مسیر صحیح به وسیله فلش علامت گذاری شده است. با دیدن سنگ چین ها در جهت شمال غرب بالا آمده و با اندکی پیمایش از تیغه ها خارج می‌شویم.

قسمت سخت مسیر و درگیری با سنگ ها به پایان رسید. پاکوب واضح و مشخص با شیب ملایم رو به رویمان قرار دارد. با تراورس از زیر قله‌ لزون شرقی عبور می‌کنیم. و در نهایت به یال منتهی به توچال می‌رسیم.

ساعت ۱۵ به قله توچال رسیدیم و پس از صرف نهار مختصری با گرفتن عکس دسته‌جمعی و ثبت خاطره‌ای بسیار خوش به سمت ایستگاه هفت توچال حرکت کردیم. در ساعت ۱۶ با تهیه‌ی بلیت تله‌کابین برنامه به پایان رسید.

ملاحظات:

  در برنامه‌ریزی زمان‌بندی پیمایش باید به ساعت کاری تله‌کابین توجه شود.

طول مسیر حدودا ۱۸ کیلومتر با اختلاف ارتفاع ۲۲۲۴ متر و فراز و فرودهای بسیاری است. همین امر توان بدنی و آمادگی روحی جهت پیمایش این مسیر را می‌طلبد.