گزارش صعود به دیواره داراب مسیر پارتیزان

موقعیت جغرافیایی استان

شرح گزارش برنامه

درود به روح بلند کوهستان و بیدلان شیدایش
دیواره‌ی سنگ‌نوردی داراب، واقع در استان فارس، به عنوان یکی از مقاصد پرطرفدار سنگ‌نوردان در ایران شناخته می‌شود. این دیواره به واسطه زیبایی طبیعی، چالش‌های فنی و شرایط مساعد جغرافیایی، جایگاهی ایده‌آل در میان علاقه‌مندان به این رشته ورزشی یافته است. با ارتفاعی بالغ بر 400 متر، دیواره داراب از مرتفع‌ترین دیواره‌های طبیعی کشور به شمار می‌رود. سنگ‌های آن عمدتاً از نوع آهکی بوده که شرایط مطلوبی را برای صعود فراهم می‌سازند. افزون بر این، آب و هوای معتدل و دسترسی مناسب به امکانات رفاهی در منطقه داراب، هر ساله پذیرای سنگ‌نوردان حرفه‌ای و آماتور از اقصی نقاط کشور است.

شرح گزارش برنامه:
تاریخ: چهارشنبه، بیست و ششم دی‌ماه سال 1430 هجری شمسی
ساعت: 18:00

با هماهنگی سرپرست محترم برنامه، جناب آقای مهدی فراهانی، و با همراهی ۴ نفر از اعضای فنی باشگاه کوهنوردی آلپ (آقایان مهدی فراهانی، علیرضا رشید، حسین تمیمی، نوید محمدی و حسین مهاجرپور)، به منظور صعود به مسیر پارتیزان در دیواره داراب، عازم فرودگاه مهرآباد تهران شدیم.
بر اساس برنامه‌ریزی قبلی و با تهیه بلیت پرواز توسط یکی از همنوردان، ساعت ۱۹:۰۰ به مقصد شیراز پرواز کردیم و در ساعت ۲۰:۳۰ به این شهر زیبا وارد شدیم. متعاقباً، با استفاده از دو دستگاه خودروی تاکسی فرودگاه، به سمت داراب حرکت کرده و در ساعت ۲۴:۰۰ به شهر داراب رسیدیم.

با هماهنگی‌های صورت گرفته توسط سرپرست برنامه با جناب آقای سیروس اهوازیان (گشاینده مسیر پارتیزان)، محل اقامتی آرام با امکانات مناسب و دسترسی مطلوب در مقابل دیواره پارتیزان برای اعضای باشگاه مهیا گردید. پس از استقرار، کلیه همنوردان نسبت به آماده‌سازی کوله‌ها و تجهیزات فنی مورد نیاز برای صعود اقدام نموده و تا صبح استراحت نمودند.
بر اساس برنامه‌ریزی از پیش تعیین شده، راس ساعت ۶:۰۰ صبح بیدار شدیم و به سمت محل آغاز صعود حرکت نمودیم. پس از پیمایش حدود ۱۰ دقیقه از محل اقامتگاه به پای دیواره رسیدیم و راس ساعت ۷:۰۰، تمامی نفرات مجهز و آماده، صعود را در قالب دو کرده مجزا (یک کرده ۲ نفره و یک کرده ۳ نفره) آغاز نمودند.

طول‌های صعود:

طول یکم: دارای درجه سختی 5.10b، به طول 50 متر، با یک کارگاه راحت و یک کراکس در میانه مسیر.
طول دوم: دارای درجه سختی 5.10b، به طول 50 متر، با یک کارگاه راحت و بدون کراکس.
طول سوم: دارای درجه سختی 5.10d، به طول 50 متر، دارای کارگاه راحت و بدون کراکس.
پس از اتمام طول سوم، نفرات به یک فضای تاقچه بزرگ در ابتدای طول چهارم وارد شده و با رعایت اصول ایمنی و حمایت لازم، تراورسی را به سمت شمال و سپس به سمت شرق با حرکت در جهت رول‌ها طی نمودند.

طول چهارم: طول این تراورس 50 متر بوده و درجه سختی آن 5.10b و بدون کراکس می‌باشد.
این تاقچه بزرگ، محل مناسبی جهت استراحت و شب‌مانی بوده و توصیه می‌شود به منظور صعود ایمن‌تر، پس از صعود تا اواسط طول چهارم، شب را در این محل سپری نموده و صعود مابقی مسیر در روز بعد انجام گیرد. پس از استراحتی کوتاه، نفرات به همان ترتیب کرده اول و دوم صعود را ادامه داده و در کارگاه انتهای طول چهارم که طاقچه‌ای نسبتاً کوچک است (مناسب برای استقرار دو نفر، با اندکی ناراحتی برای سه نفر و دشواری برای چهار نفر)، مستقر شدند.

کرده اول پس از صعود، بلافاصله طول پنجم را آغاز نمود تا کارگاه برای نفرات کرده دوم خلوت شود.

طول پنجم: از کنار یک کنج با لاخ سنگ و یک کراکس در انتهای مسیر، به طول 50 متر و با درجه سختی 5.10b بوده و تا زیر کلاهک ادامه داشت. کارگاه این طول نیمه‌راحت بود.
در ابتدای طول ششم، صعود با یک تراورس به سمت شرق ادامه یافت.
طول ششم: تا روی طاقچه، به طول 15 متر و با درجه سختی 5.10d بود.
پس از اتمام این طول، به یک طاقچه وسیع و راحت با کارگاه مناسبی رسیدیم که در آن یک باکس سفید حاوی دفتر یادداشت خاطرات صعود به دیواره قرار داشت. در ساعت ۱۲:۳۰، تمامی نفرات به این محل رسیده و پس از استراحت و ثبت خاطرات، به صعود طول هفتم دیواره پرداختیم.
طول هفتم: دارای درجه سختی 5.10d، به طول 35 متر، با کارگاه راحت و بدون کراکس.
طول هشتم: دارای درجه سختی 5.11a، به طول 30 متر، با یک کراکس در میانه مسیر و کارگاهی نیمه‌راحت.
طول نهم: با یک تراورس به سمت غرب آغاز شده و دارای شیب منفی و کنج خفته به طول 30 متر و درجه سختی 5.11c می‌باشد.
در ساعت ۱۴:۰۰، تمامی اعضا به این طول رسیدند و با توجه به محدودیت زمان و برنامه بازگشت، و همچنین درجه سختی طول‌های بعدی، از ادامه صعود صرف نظر نمودیم. شایان ذکر است:
طول دهم: دارای درجه سختی 5.10d و به طول 30 متر.
طول یازدهم: دارای درجه سختی 5.10a و طول 15 متر است.
پس از فرود از طریق کارگاه‌های طول‌های هفتم، هشتم و نهم، که بر روی همان کارگاه‌های صعود انجام شد، و پس از رسیدن به باکس سفید، استراحت و ثبت تصاویر، جهت فرود بعدی، از کارگاه ایجاد شده در سمت راست کلاهک تا اواسط طول چهارم فرود آمدیم. برای فرود از طول چهارم به سوم، پایین‌تر از درختچه، کارگاه زنجیر حلقه وجود داشته که مسیر آن با سنگ‌چین مشخص گردیده است. لازم به ذکر است که از این کارگاه تا کف مسیر دیواره، شکاف‌هایی وجود دارد که می‌بایست نسبت به احتمال گیر کردن طناب در آنها دقت کافی مبذول گردد.
در نهایت تمامی نفرات در ساعت 21 به محل اقامت رسیدیم و پس از کمی استراحت برای بازدید و گردش و صرف شام به شهر داراب رفتیم.
با هماهنگی قبلی برای بازگشت، دو عدد خودرو شخصی که جناب آقای سیروس اهوازیان، میزبان محترم، تدارک دیده بودند، روز جمعه ساعت 7 صبح به سمت شیراز رفت و پس از بازدید از حافظیه و باغ ارم شیراز و صرف نهار، ساعت 15 در فرودگاه شیراز حاضر شده و به سمت تهران بازگشتیم. تمامی اعضای باشگاه کوهنوردی و اسکی آلپ تهران ساعت 17 روز جمعه به تهران رسیدند و برنامه پایان یافت.

نکات مهم:
بهتر است برای صعود این دیواره از تهران و جلوگیری از خستگی، حتماً سفر هوایی را انتخاب کنید.
صعود خود را حتماً با هماهنگی افراد محلی و بومی و حتماً با مشورت گشاینده مسیر، جناب آقای سیروس اهوازیان انجام دهید.
بهترین فصل صعود این دیواره بهار تا پاییز است.
به علت آهکی بودن و تیز بودن جنس سنگ دیواره داراب، بهتر است حتماً دستکش انگشت‌دار همراه داشته باشید.
بهتر است برای کنترل زمان و زمانبندی مناسب برای صعود، حتماً روی تاقچه بزرگ اواسط طول چهارم شب‌مانی داشته باشید (کاملاً امن است).
حتماً جهت فرود از بالای باکس سفید از کارگاه‌های زنجیر سمت راست استفاده کنید و تا حد امکان از روی کلاهک فرود نیایید.
حتماً هر کرده دارای دو طناب 60 متری و 20 الی 25 عدد کوییک باشد. بلندترین طول دیواره دارای 20 عدد میانی می‌باشد.
پی نوشت گزارش:
نزدیک‌ترین مرکز درمانی: بیمارستان امام حسن مجتبی داراب
مشاهده عکس های برنامه : کلیک کنید

تهیه گزارش : حسین مهاجرپور hmp@gmx.com