شرح گزارش برنامه

کوه «پرسون» در منطقه لواسانات تهران چنین ویژگی ای را دارد. قله «پرسون» به ارتفاع ۳۲۰۰ متر از سطح آب های آزاد، یکی از قله های رشته کوه البرز است که در بخش مرکزی آن واقع شده است.
برای صعود به این قله باید از قسمت شمال شرقی شهر تهران به سمت جاده لواسانات رفت و پس از رسیدن به لواسان جاده آسفالت را به سمت شرق ادامه داد. پس از طی هفت کیلومتر در جاده ای که ذکر شد، به روستای افجه می رسید.
«افجه» که در شمال شرق منطقه لواسانات واقع شده، یکی از روستاهای پر جمعیت منطقه است که امروز بخش زیادی از آن توسط افراد بومی و غیربومی به صورت ویلایی ساخته شده تا به عنوان منطقه ای ییلاقی بتواند در فصل های بهار و تابستان پذیرای افراد شهرنشینی باشد که از زندگی روزمره در شهرهای پرجمعیت و آلوده، خصوصا تهران، خسته شده اند و می خواهند آخر هفته را در دامن طبیعت بگذرانند.
برای عبور از روستای افجه باید کوچه باغ های طولانی را پشت سر نهاد و این حکایت از شکل خطی روستا دارد. در انتهای روستا به رودخانه ای بر می خورید که باید از آن عبور کرده و شیبی ملایم را به سمت شرق بالا بروید. این منطقه که هنوز رنگ و بوی مسکونی دارد تا نزدیکی دشتی که با نام «دشت هویج» شناخته می شود ادامه می یابد.
دشت هویج که به شکل مربع و کاملا مسطح است در انتهای جاده خاکی مذکور واقع شده و از مراتع معروف شمال تهران به شمار می رود. دشتی با وسعت زیاد و کاملا سبز که همه ساله در اواخر فصل بهار و اوایل فصل تابستان گردشگران و کوهنوردان زیادی را به خود جذب می کند. دشت هویج که رسیدن به آن از افجه حدود یک ساعت زمان نیاز دارد، مبدا صعود به قلل گوناگون در منطقه لواسانات است. از آن جمله می توان بر قله «ساکا» با ارتفاع ۳۳۷۵ متر، قله «ریزان» به ارتفاع ۳۶۵۰ متر و قله «آتش کوه» به ارتفاع ۳۸۵۰ متر اشاره کرد.
برای صعود به قله «پرسون» از مسیر جنوب شرقی، لازم است درست در آستانه گلوگاهی که ورودی دشت هویج است به سمت شرق (راست) بالا بروید. مسیر شرقی کوهنوردان را به یالی هدایت می کند که صعود آن در زمستان کمی سخت و دشوار است زیرا این مسیر شیب بسیار تندی داشته و سنگلاخ است البته طول این بخش از مسیر چندان زیاد نیست و طی زمانی نیم ساعتی می توان آن را پیمود.
با قرار گرفتن بر فراز این بخش از مسیر، شیبی نه چندان تند از روی یک گردنه کوهنوردان را به سمت شمال شرق به بالا هدایت می کند. این بخش مسیر، که پیمودن آن حدود دو تا دو ساعت و نیم زمان نیاز دارد، در فصل زمستان بسیار برفگیر است و صعود آن همراه با برف کوبی خواهد بود. یعنی باید در میان حجم بسیار زیادی از برف ها مسیری را گشود و بالا رفت.
طی کردن این مسیر کوهنوردان را بر فراز قله ای فرعی قرار می دهد که عده ای به اشتباه این قله فرعی را پرسون می پندارد; اما در واقع «پرسون» قله ای است که در سمت شمال شرق این قله با فاصله ای که حدودا طی کردن آن یک ساعت زمان می طلبد، واقع شده است.
در این بخش از مسیر که بین قله فرعی و قله اصلی (پرسون) واقع شده یکی از زیباترین نماهای قله دماوند دیده می شود. پیمایش این بخش در زمستان کمی خطرناک است و باید بسیار مراقب بود زیرا مسیر خط بسیار باریک بوده و از دو طرف مشرف به دره است و بنابراین پوشش برف آن باعث شده که امکان افتادن وجود داشته باشد.به هر حال با پشت سر گذاشتن این بخش از برنامه به قله پرسون خواهید رسید. قله با نمایی بسیار زیبا در زمستان جلوه ای ویژه دارد. پرسون از سمت شرق به قله «سر سیاه غار» به ارتفاع ۳۴۵۰ می رسد و نمای زیبایی از دشت لار و قله دماوند از همین سمت جلوه گری می کند. این قله از سمت غرب مشرف به دشت هویج و قله ساکا و آتش کوه است و از سمت شمال به قله ریزان می رسد.برای بازگشت می توان از مسیر غربی که به انتهای دشت هویج ختم می شود و مسیری مشخص نیز دارد استفاده کرد. این مسیری است که در بسیاری از ماه های سال می توان آن را برای صعود به قله پرسون نیز انتخاب کرد; اما در زمستان این مسیر کاملا بهمن خیز و خطرناک است و به هیچ وجه نباید آن را برای صعود یا فرود در نظر گرفت; پس بهترین کار این است که همان مسیری را که بالا آمده اید انتخاب کرده و بازگردید. قطعا اگر گروهی که صعود پرسون را در برنامه خود گنجانده به موقع برنامه خود را آغاز کرده باشد و در این میان وقت کشی هم نکرده باشد قبل از غروب آفتاب می تواند به روستای افجه بازگردد.