گزارش صعود قله کماچال

موقعیت جغرافیایی استان

قله‌ی کماچال از قله‌های به نامِ دامنه‌ی جنوبیِ خط الراس توچال است. خط الراسی که همچون دیواری بزرگ و ارزشمند در شمال شهر تهران قرار گرفته. صعود این قله از روی یالی در جنوب قله (مسیر اصلی) انجام می‌شود. یالی که از پارکینگ توچال آغاز شده و تا خود قله امتداد می‌یابد. مسیر دیگر صعود این قله، جاده‌ی اصلی ایستگاه یک توچال به ایستگاه پنج است. مسیری پرپیچ و خم، یکنواخت با مسافتی بیشتر. اما مسیر روی یال، به مراتب بکرتر، زیباتر و کوتاه‌تر است.

شرح گزارش برنامه

برنامه‌ی صعود قله‌ی کماچال، در ساعت ۵:۱۵ صبح روز جمعه با حضور ۲۷ نفر از همنوردان، با عنوان اولین گام از سری برنامه‌های آماده سازی پلکانی صعود قله‌های علم کوه سبلان و دماوند آغاز شد.
مسیر صعود ما، یال جنوبی کماچال بود. پس، از سمت شمال غربی پارکینگ توچال، از طریق یک ورودی، وارد جاده‌ای خاکی شدیم. پس از ده دقیقه پیمایش، با توجه به وجود شیبی تند در ادامه‌ی مسیر، تیم توسط سرپرست در جایی بدون شیب برای تنظیم باتوم متوقف شد. در ادامه با عبور از کنار دکل‌های برق و بعد از آن درختان کاج وارد شیب تندی شدیم که در جهت شمال غرب بود. برای جلوگیری از افزایش ناگهانی ضربان قلب و خستگی زودرس، سرقدم با قدم‌های آرام و پیوسته گام برداری می‌کرد. تنفس درست و استفاده‌ی موثر از باتوم از نکات قابل توجه در شیب‌های تند است که مرتب گوشزد می‌شد.
در انتهای این شیب، منبع آبی وجود دارد که در کنار آن، تیم برای استراحت و معارفه متوقف شد. پس از این توقف و آشنایی اولیه، پیمایش همچنان در جهت شمال غرب ادامه پیدا کرد. پشت سرمان خورشیدی که بالا آمده بود با تابش روی گیاهان سبز و گل‌های رنگارنگ بهاری، عجیب جلوه‌گری می‌کرد.
ادامه‌ی مسیر، شیب نیمه تندی داشت تا اینکه در نهایت در ساعت ۶:۴۰ به قله‌ی پاکوپا به ارتفاع ۲۲۶۵ متر رسیدیم (البته می توان قبل از قله‌ی پاکوپا مسیر را از سمت شرق نیز ادامه داد) در غرب قله، پاکوبی مشخص است که با گذر از دره‌ی پاکوپا به مکانی به نام هفت حوض در دره‌ی درکه (مسیر درکه - پلنگچال) می‌رسد. مکانی که شامل هفت حوضچه‌ی سنگی و طبیعی ست. چون ادامه‌ی مسیر، فرود با شیبی تند بود، روی قله‌ی پاکوپا نکات لازم برای گام برداری ایمن در این شیب، گفته شد. از قله‌ی پاکوپا مسیر به سمت شمال امتداد می‌یابد. در مکانی که به شکل گردنه بود (در شمال، کوه گُلارَنگ و در جنوب، قله‌ی پاکوپا) تیم برای صرف صبحانه متوقف شد.
همزمان با صرف صبحانه، قله‌ی چین کلاغ در غرب، که از طریق گردنه کارا به قلل دوشاخ می‌رسید، معرفی شد. پس از حدود ۲۰ دقیقه، پیمایش در مسیر پاکوبی که روی یال امتداد داشت ادامه پیدا کرد. یالی که در شرق، دره‌ی درکه و غرب آن مسیر اصلی ایستگاه یک به پنج توچال بود. در بخش‌هایی از مسیر، شیب، تقریبا تند می‌شد.
در ارتفاع ۲۶۰۰ متری به یک گوسفندسرا رسیدیم که بخشی از آن با سنگ‌هایی محدود شده بود. گل‌ها و گیاهان تازه روییده‌ی بهاری، لذت صعود را دوچندان می‌کرد. قله‌ی کلکچال و اسپیلت در شرق و دوردست خودنمایی می‌کردند.
در نهایت بدون هیچ چالشی در ساعت ۹ به ارتفاع ۲۷۰۰ متری رسیدیم که یک دوراهی بود. پاکوب سمت راست (در جهت شرق) به شکل تراورس، به مسیر اصلی بین ایستگاه ۲ و ۵ می‌رسید. ما از طریق پاکوبِ سمت چپ که روبرویمان بود و شیب متوسطی داشت به مسیر ادامه دادیم. انتهای این شیب، مسیر به سمت شمال شرق و سپس شمال متمایل می‌شود و با گذر از کنار مسیر اصلی ایستگاه پنج، به قله‌ی کماچال می‌رسد.
ما در نهایت ساعت ۱۰:۱۵ به این قله رسیدیم. در زمان اجرای برنامه، تابلویی روی قله نبود و تنها مشخصه‌ی قله، یک نقطه‌ی مختصات دار بود که روی آن «ولنجک N.G.O» حک شده بود. در شمال قله، خط الراس زیبای توچال که در پایین دست آن ایستگاه پنج و جانپناه اسپیدکمر بود، خودنمایی می‌کردند. در غرب و شمال غرب نیز قله‌های پلنگچال، گردنه‌ی اشترگردن و شاهنشین بود.
روی قله، گروه به دو دسته تقسیم شد. هفت نفر از همنوردان به همراه یک مربی به ایستگاه پنج توچال و از آنجا از طریق تله کابین به ایستگاه یک رفتند. ما تیم باقی مانده نیز از طریق مسیر اصلی و در بخش‌هایی روی یال در ساعت ۱۲ به ایستگاه دو رسیدیم و پس از نیم ساعت استراحت و صرف ناهار در ساعت ۱۲:۳۰ از طریق مسیر اصلی، راهی ایستگاه یک شدیم. در نهایت، برنامه بدون هیچ چالشی در ساعت ۱۴ در پارکینگ توچال پایان یافت.

حمید میرزائی   h.mirzaie26@gmail.com