انتشار در :
گزارش صعود قله سبلان
| تاریخ برگزاری: | ۲۹ الی ۳۰ تیر ۱۴۰۲ |
|---|---|
| منطقه مربوط: | استان اردبیل، مشگین شهر |
| ارتفاع پارکینگ خودرو (متر): | 3700 |
| ارتفاع قله (متر): | 4811 |
| نحوه دسترسی از شهر مبدأ تا مقصد: | استان اردبیل، شهر مشگین شهر، دهستان لاهرود، منطقه‌ی شابیل، پناهگاه شمال شرقی سبلان نحوه‌ی دسترسی به مقصد در برنامه‌ی موردنظر از طریق پایانه‌ی غرب تهران و اتوبوس‌های مشگین شهر بود. |
| مسافت از شهر مبدأ تا مقصد: | 700 کیلومتر |
| سرپرست برنامه: | علیرضا رشید |
| نفرات شرکت کننده: | آقایان: سعید سلیمانی، علیرضا شبیری، حمید میرزائی بانوان: مرجان موجرلو |
| تنظیم و نوشتن گزارش: | حمید میرزائی |
موقعیت جغرافیایی استان
استان اردبیل که درشمال غرب ایران واقع شده، از سمت غرب به استان آذربایجان شرقی، از جنوب به استان زنجان و از سمت جنوب شرقی به استان گیلان محدود شده است. این استان در سال 1372 از استان آذربایجان شرقی جدا شد. استان اردبیل به لحاظ دارا بودن آب و هوایی خاص و طبیعتی بکر و زیبا یکی از مهمترین قطب‌های گردشگری کشور محسوب می‌شود. یکی از این جاذبه‌های طبیعی، منطقه و کوه سبلان است که به عنوان سومین قله‌ی بلند کشور، هرساله کوهنوردان بسیاری را به سوی خود می‌کشاند.شرح گزارش برنامه
برنامه‌ی مورد نظر در ساعت ۲۲ روز چهارشنبه ۲۸ تیرماه از پایانه‌ی غرب تهران شروع شد تا تیم ۵ نفره‌ی ما با اتوبوسِ در نظر گرفته شده توسط باشگاه، خود را از تهران به مشگین شهر برساند. صبح روز بعد حوالی ساعت ۷:۳۰ با نزدیک شدن به مشگین شهر، دورنمایی از کوه سبلان نمایان بود که در نهایت در ساعت ۸:۳۰ به پایانه‌ی مشگین شهر رسیدیم. به جهت داشتن زمان کافی برای رسیدن به مبدا صعود، تصمیم بر صرف صبحانه در داخل شهر و همچنین بازدید از مشگین شهر شد. پس از سپردن کوله‌ها و وسائل به یکی از متصدیان پایانه، راهیِ مرکز شهر برای صرف صبحانه شدیم. با توجه به این که عسل سبلان یکی از مرغوب ترین عسل های کشور است، ترجیحِ گروه ما نیز عسل و سرشیر به عنوان صبحانه بود که در یکی از قهوه خانه‌های سطح شهر صرف شد. پس از آن راهیِ یکی از معروف ترین مکان‌های دیدنی مشگین شهر با نام «پل معلق» شدیم که از آن به عنوان طولانی ترین پل معلق خاورمیانه یاد می‌شود.
پس از بازدیدِ چند ساعته از این منطقه و همچنین صرف ناهار، با برداشتن کوله ها و وسائل از پایانه، راهی منطقه‌ی شابیل شدیم. برای رسیدن به شابیل می توان از تاکسی‌های موجود در پایانه و یا تاکسی‌های اینترنتی (با توافق هزینه) استفاده کرد. مسیر مشگین شهر به شابیل از دهستان لاهرود واقع در شرق مشگین شهر (جاده‌ی اردبیل به مشگین شهر) می‌گذرد و سپس در جهت جنوب به منطقه‌ی شابیل می‌رسد. در مسیر، قله‌های سبلان، هرم و کسری خودنمایی می‌کنند. مسیر، تماماً آسفالت است که در نزدیکی شابیل در کنار جاده، دره‌ای با نام آذری «شیروان دره سی» در دامنه‌ی سرسبز و زیبای سبلان، زیبایی مسیر را دوچندان می‌کند. پس از طی تقریبا ۱ ساعت، در ساعت ۱۵ به منطقه ی شابیل به ارتفاع ۲۷۰۰ متر رسیدیم.
ادامه‌ی مسیر، برای رسیدن به پناهگاه شمال شرقی سبلان (حسینیه) جاده‌ای خاکی‌ست که برای گذر از آن، حتما باید از خودروهایی مثل پاترول یا لندروور استفاده کرد که در همان شابیل به تعداد کافی وجود دارد. در شابیل، رستوران و فروشگاه نیز هست اما بهتر است وسایل مورد نیاز، خصوصاً کیسه‌ی بزرگ یا گونی برای حمل کوله بر روی خودرو از قبل تهیه شود. با اجاره‌ی یک خودروی لندروور و پس از طی تقریبا ۱ ساعت، در ساعت ۱۶ به پناهگاه در ارتفاع ۳۷۰۰ متر رسیدیم و اتاقی که از قبل توسط باشگاه رزرو شده بود را تحویل گرفتیم. فضای اطراف پناهگاه به گونه‌ای‌ست که برای شب مانی از چادر نیز می‌توان استفاده کرد اما به جهت آب وهوای ناپایدار منطقه و همچنین راحتی بیشتر در قبل و بعد از صعود، رزرو اتاق توصیه می‌شود. در پناهگاه، فروشگاهی هست که تقریبا تمامی مایحتاج، اعم از غذا، نوشیدنی، تنقلات و... را موجود دارد اما به لحاظ اطمینان، بازهم بهتر است تمامی لوازم از قبل تهیه شود. همچنین در کنار پناهگاه چندین شیر آب قابل شرب تعبیه شده است که در زمان اجرای برنامه، قابل استفاده بود. پس از استقرار در اتاق، چند ساعتی به صرف میان‌وعده، استراحت و گپ و گفت گذشت. سرپرست برنامه پس از چک و کنترل وضعیت هوا، زمان مناسب برای صعود را ساعت ۲ بامداد تعیین کرد. در نتیجه پس از صرف مقدار مختصری شام و آماده کردن تجهیزات مورد نیاز برای صعود، آماده‌ی استراحت و خواب شدیم.
در ساعت ۱:۳۰ با اعلام سرپرست برنامه، بیدار و با صرف مقدار مختصری مواد قندی آماده‌ی صعود شدیم. طبق برنامه ریزی، درست در ساعت ۲ بامداد با چینش ترتیبی نفرات توسط سرپرست برنامه، پیمایش را شروع کردیم. در برنامه‌های چند روزه که احتمال پیمایش در تاریکی شب وجود دارد، داشتن هدلایت مناسب با باتری اضافه، اهمیت ویژه‌ای دارد. مسیر که یال شمال شرقی قله بود، از همان ابتدا دارای شیبی متوسط است اما بخش‌هایی از آن که به شکل زیگزاگ است صعود را راحت تر می‌کند. پس از طی تقریبا ۲ ساعت (با استراحت‌های چند دقیقه‌ای) شیب، کمتر می‌شود. روبرویمان برف تازه و پشت سرمان کرانه‌ی آبی آسمان که هنوز پرستاره است و نوید طلوع را می‌دهد، به وجدمان می‌آورد. تقریبا در سرتاسر مسیر، پرچم‌های راهنما، نصب شده است. پیش رویمان مسیری با شیبی تند را می‌بینیم و ادامه می‌دهیم. مسیری که از کنار برفچالی زیبا و بزرگ می‌گذشت. در نهایت، با رسیدن به انتهای این مسیر پرشیب، به سنگی ملقب به «سنگ محراب» در ارتفاع ۴۷۵۰ متر رسیدیم. سنگی که بر اساس روایات، محل عبادت زرتشت بوده است. ادامه‌ی مسیر تقریبا هموار است که پس از طی تقریبا ۵ دقیقه از سنگ محراب، در ساعت ۶:۱۵ به دریاچه‌ی زیبای سبلان رسیدیم (در مجموع ۴ ساعت و ۱۵ دقیقه پیمایش) با گرفتن عکسی یادگاری و استراحتی کوتاه در ساعت ۶:۳۰ مسیر بازگشت را از همان مسیر صعود پیش گرفتیم و در نهایت در ساعت ۹ (با استراحت های چند دقیقه ای) به پناهگاه رسیدیم. پس از استراحتی چند ساعته، پناهگاه را ترک کردیم و در ساعت ۱۳:۳۰ مسیر بازگشت به شابیل را پیش گرفتیم.
منطقه‌ی شابیل دارای یکی از معروف ترین آبگرم هاست که کوهنوردان بسیاری پس از صعود از آن استفاده می‌کنند. اما گروه ما به صرف ناهار در شابیل بسنده کرد. در نهایت پس از بازگشت به مشگین شهر، در ساعت ۲۲ با اتوبوس از قبل رزرو شده توسط باشگاه، راهیِ تهران شدیم. برنامه در ساعت ۷:۳۰ صبح شنبه در پایانه‌ی غرب تهران به پایان رسید.
پی نوشت:
۱- یال شمال شرقی سبلان، به دلیل تردد بیشتر نسبت به سایر جبهه‌ها، در بخش‌هایی دارای چندین پاکوب است که برخی از آن‌ها، راه به جایی نمی‌برند و با انحراف از مسیر اصلی باعث خطرات احتمالی می‌شوند. در نتیجه، لازم است این قله با سرپرست و راهنمای مسلط و همچنین با استفاده از تجهیزات و وسایل مسیریابی صعود شود.
۲- در اتاق ها پریز برق وجود ندارد و لامپ اتاقِ، فقط ازساعت ۲۰ تا ۲۳ روشن است.
۳- پاترول ها در شابیل با ظرفیت ۸ نفر و لندروورها برای ۶ نفر هستند.
دیدگاه‌ها