برنامه های جاری
دوره های آموزشی جاری
اخبار
باد شدید سد راه صعودهای زمستانی امسال هیمالیا

باد شدید سد راه صعودهای زمستانی امسال هیمالیا

عوامل متعددی هستند که می‌توانند باعث شکست اکسپدیشن‌های 8000 متری شوند از جمله هیپوکسی، سرمای شدید، بهمن، بیماری، حادثه و آب و هوای بد. زمستان امسال اما هر چهار اکسپدیشن اجرا شده در اورست، آناپورنا، ماناسلو و ماکالو بدون موفقیت در صعود به قله به پایان رسیدند و دلیل اصلی سه مورد آن وجود بادهای شدید ناتمام بود. مورد چهارم هم که تلاش انفرادی یوست کوبوش برای رسیدن به اورست بود پس از یک زلزله کوچک به پایان رسید. توجه داشته باشید که کوبوش البته به هدف این فصل خود یعنی ارتفاع 7500 متر رسید.

آناپورنا
بر اساس آمار موجود، از سال 1980 تاکنون وجود بادهای شدید تعداد هفت اکسپدیشن زمستانی از 23 مورد را در  آناپورنا ناکام گذاشته‌اند و اغلب موارد ناتمام مانده در ارتفاع بین 5600 تا 7300 متری کنسل شده‌اند.
البته باید توجه داشت که از آن 23 اکسپدیشن زمستانی آناپورنا در طول نزدیک به نیم قرن، تنها دو مورد موفقیت‌آمیز بوده‌اند و هر دو هم در زمستان سال 1987 بوده است.
امسال در برنامه اکسپدیشن زمستانی آناپورنا، سارا عبدویس کوهنورد ایرانی هم حضور داشت که این اکسپدیشن هم بعد از مدتی به دلیل شرایط بد آب و هوایی و وجود بادهای شدید در نهایت کنسل شد.

ماناسلو
در 17 ژانویه 2025، سیمونه مورو، نیما رینجی شرپا و اسوالد رودریگو پریرا تنها یک هفته پس از رسیدن به بیس کمپ ماناسلو، اکسپدیشن خود را لغو کردند. آنها تصمیم گرفتند به دلیل آب و هوای بد صعود را انجام ندهند. هواشناسی دو هفته بادهای شدید تا سرعت 150 کیلومتر در ساعت را پیش بینی کرده بود و تیم تصمیم گرفت به جای اینکه تا فوریه برای بهبود شرایط صبر کند، راهی خانه شود.
تاکنون از 24 اکسپدیشن زمستانی ماناسلو، هفت مورد به دلیل بادهای شدید ناتمام مانده‌اند. علاوه بر باد، عوامل دیگر شامل برف زیاد و خطر ریزش بهمن بوده است
اولین صعود زمستانی موفق ماناسلو، در 12 ژانویه 1984 از جبهه جنوبی و با وجود بادهای بسیار شدید (گاهی بین 150 تا 170 کیلومتر بر ساعت) انجام شد.

 

دنیس اوربکو (راست) و سیمونه مورو در طول برنامه صعود موفقشان به ماکالو در سال 2009

ماکالو
ابوالفضل گوزلی از ایران و شرپاهایش در زمستان امسال در ماکالو به ارتفاع حدود 7900 متری رسیدند، اما وزش باد شدید، پیشرفت بیشتر را غیرممکن کرد. از میان قلل 8000 متری، ماکالو یکی از بادخیزترین قله‌هاست و تاکنون از 14 اکسپدیشن زمستانی، 12 مورد به دلیل باد شدید کنسل شده است.
تنها صعود موفقیت‌آمیز زمستانی ماکالو در 8 فوریه 2009 انجام شده است. دنیس اوربکو و سیمونه مورو بدون کپسول اکسیژن ماکالو را برای اولین و آخرین بار در زمستان صعود کردند.

www.explorersweb.com

ادامه خبر
باد شدید سد راه صعودهای زمستانی امسال هیمالیا

باد شدید سد راه صعودهای زمستانی امسال هیمالیا

عوامل متعددی هستند که می‌توانند باعث شکست اکسپدیشن‌های 8000 متری شوند از جمله هیپوکسی، سرمای شدید، بهمن، بیماری، حادثه و آب و هوای بد. زمستان امسال اما هر چهار اکسپدیشن اجرا شده در اورست، آناپورنا، ماناسلو و ماکالو بدون موفقیت در صعود به قله به پایان رسیدند و دلیل اصلی سه مورد آن وجود بادهای شدید ناتمام بود. مورد چهارم هم که تلاش انفرادی یوست کوبوش برای رسیدن به اورست بود پس از یک زلزله کوچک به پایان رسید. توجه داشته باشید که کوبوش البته به هدف این فصل خود یعنی ارتفاع 7500 متر رسید.

آناپورنا
بر اساس آمار موجود، از سال 1980 تاکنون وجود بادهای شدید تعداد هفت اکسپدیشن زمستانی از 23 مورد را در  آناپورنا ناکام گذاشته‌اند و اغلب موارد ناتمام مانده در ارتفاع بین 5600 تا 7300 متری کنسل شده‌اند.
البته باید توجه داشت که از آن 23 اکسپدیشن زمستانی آناپورنا در طول نزدیک به نیم قرن، تنها دو مورد موفقیت‌آمیز بوده‌اند و هر دو هم در زمستان سال 1987 بوده است.
امسال در برنامه اکسپدیشن زمستانی آناپورنا، سارا عبدویس کوهنورد ایرانی هم حضور داشت که این اکسپدیشن هم بعد از مدتی به دلیل شرایط بد آب و هوایی و وجود بادهای شدید در نهایت کنسل شد.

ماناسلو
در 17 ژانویه 2025، سیمونه مورو، نیما رینجی شرپا و اسوالد رودریگو پریرا تنها یک هفته پس از رسیدن به بیس کمپ ماناسلو، اکسپدیشن خود را لغو کردند. آنها تصمیم گرفتند به دلیل آب و هوای بد صعود را انجام ندهند. هواشناسی دو هفته بادهای شدید تا سرعت 150 کیلومتر در ساعت را پیش بینی کرده بود و تیم تصمیم گرفت به جای اینکه تا فوریه برای بهبود شرایط صبر کند، راهی خانه شود.
تاکنون از 24 اکسپدیشن زمستانی ماناسلو، هفت مورد به دلیل بادهای شدید ناتمام مانده‌اند. علاوه بر باد، عوامل دیگر شامل برف زیاد و خطر ریزش بهمن بوده است
اولین صعود زمستانی موفق ماناسلو، در 12 ژانویه 1984 از جبهه جنوبی و با وجود بادهای بسیار شدید (گاهی بین 150 تا 170 کیلومتر بر ساعت) انجام شد.

 

دنیس اوربکو (راست) و سیمونه مورو در طول برنامه صعود موفقشان به ماکالو در سال 2009

ماکالو
ابوالفضل گوزلی از ایران و شرپاهایش در زمستان امسال در ماکالو به ارتفاع حدود 7900 متری رسیدند، اما وزش باد شدید، پیشرفت بیشتر را غیرممکن کرد. از میان قلل 8000 متری، ماکالو یکی از بادخیزترین قله‌هاست و تاکنون از 14 اکسپدیشن زمستانی، 12 مورد به دلیل باد شدید کنسل شده است.
تنها صعود موفقیت‌آمیز زمستانی ماکالو در 8 فوریه 2009 انجام شده است. دنیس اوربکو و سیمونه مورو بدون کپسول اکسیژن ماکالو را برای اولین و آخرین بار در زمستان صعود کردند.

www.explorersweb.com

ادامه خبر
بازگشت یوست کوبوش، رکورد زمستانی اورست در مسیر غربی تایید شد

بازگشت یوست کوبوش، رکورد زمستانی اورست در مسیر غربی تایید شد

یوست کوبوش آلمانی که در تلاش برای صعود زمستانی انفرادی اورست از مسیر غربی بود، به بیس کمپ بازگشته است. او چادر خود را در گردنه لهولا (Lho La) دور زد و تمام راه را تا نزدیکی لوبوچه بدون وقفه ادامه داد.
کوبوش قبل از اینکه داخل کیسه خوابش بیفتد، از طریق پیامک به اکسپلورز وب اطلاع داد: «شنبه شب با بادهای شدید جنگیدم و در تاریکی با هدف رسیدن به بالاتر از ارتفاع 7500 متر پیش رفتم و در نهایت موفق شدم.»
کوبوش آنقدر به راه خود ادامه داد تا اینکه جی‌پی‌اس ساعت او چند متر بالاتر از رکورد 7500 متری سال 1983 را ثبت کرد: 7537 متر.
کوبوش گفت: «تاریک بود، اما من تا آنجا که ممکن بود، فراتر از شانه غربی تا انتهای خط الراس برفی و ابتدای یک بخش سنگی پیش رفتم.»
کوبوش در تماس تلفنی از بیس کمپ به ما افزود: «درست است که تنها چند متر بیشتر است، اما از نظر ذهنی برای من مهم بود.» علی‌رغم داشتن سرفه‌های خشک معمول در ارتفاعات، صدای این کوهنورد جوان واضح و سالم بود.
کوبوش گفت که او تمام مسیر صعود را در شرایط برفی خوب و در یک حرکت به سبک آلپاین از کمپ یک خود در نیمه راه تا گردنه لهولا انجام داده و در آنجا کمپی برقرار کرده بود. او در برنامه‌های زمستانی قبلی خود در این مسیر اورست، کمپ دومی تشکیل نمی‌داد و در عوض چادر و وسایلش را تا آخر بالا و پایین می‌برد.
او گفت: «در واقع، چالش‌برانگیزترین بخش صعود، حفر سکوهایی برای چادر بود که برای استراحت توقف کردم. به همین دلیل تجهیزاتم را به حداقل رسانده بودم. من هیچ چیز غیر ضروری با خود حمل نمی‌کردم، جز شاید کمی سوخت یدک.»
در آخرین بخش صعود، کوبوش چادر خود را در ارتفاع 6800 متری ترک کرد، تا ارتفاع 7537 متری پیش رفت و سپس به سرعت به چادر خود بازگشت تا کمی بخوابد.
کوبوش در مورد برنامه آینده‌اش گفت: «من در این برنامه چیزهای زیادی یاد گرفتم و مهمتر از همه، در اولین حرکتم به سمت بالای کوه به هدفی که داشتم و آن شکستن رکود پیشین بود رسیدم. در حال حاضر، واقعاً به استراحت نیاز دارم و زمان برای تصمیمگیری وجود دارد.»
www.explorersweb.com

ادامه خبر
سه تیم زمستانی 8000 متری در حال آخرین تدارکات

سه تیم زمستانی 8000 متری در حال آخرین تدارکات

هر سه تیم اکسپدیشن 8000 متری زمستان امسال منتظرند تا زمستان کوهنوردی به طور رسمی در ساعت 3:06 بعدازظهر به وقت نپال در تاریخ 21 دسامبر آغاز شود و تا آن زمان همگی به خوبی در حال آماده سازی برای صعود خواهند بود.
1. اورست از رخ غربی
یوست کوبوش (Jost Kobusch) از آلمان به تلاش خود برای دستیابی به هدف بلندمدت و جاهطلبانهاش ادامه میدهد: صعود انفرادی زمستانی اورست از طریق دیواره غربی. پس از تلاش برای صعود به قلهای صعودنشده در مرکز نپال و چند روز پیادهروی در دُولپو، کوبوش به منطقه خمبو رسیده است. او تا تاریخ 22 دسامبر به بیسکمپ اورست نخواهد رفت و به همهوایی در قلههای نزدیک ادامه خواهد داد. کوبوش تأکید میکند که پروژه انفرادی زمستانی اورست او شامل چندین مرحله خواهد بود و او هنوز به مرحله نهایی نرسیده است. او گفت: «در زمستانهای 2019-20 و 2021-22، [دو تلاش قبلیاش] زمان زیادی را صرف کار بر روی مسیر کردم، اطلاعات زیادی کسب کردم و مهارتهایم را تقویت کردم.» زمستان گذشته، یک آسیب او را مجبور به لغو برنامه کرد. این بار هم او میگوید که هنوز انتظار رسیدن به قله را ندارد. او اخیرا گفت که: «هدف این است که در این مرحله رکورد ارتفاع ثبت شده توسط یک تیم فرانسوی در سال 1983 را بشکنم. آنها در زمستان به ارتفاع 7500 متر در دیواره غربی رسیدند. من دوست دارم بالاتر بروم و ارتفاعات بالاتر را کشف کنم.»
2. آمادابلام قبل از آناپورنا
الکس تیکون (Alex Txikon) اسپانیایی و تیم سون سامیت ترکز نیز در دره خمبو هستند و در راه بیس کمپ آمادابلام. این کوهنورد باسکی رهبری گروه بزرگی را بر عهده دارد شامل یک تیم شرپا و چندین کوهنورد که تنها برای آمادابلام آمدهاند و دیگرانی که مایلند با تیکون ادامه دهند تا تلاش کنند آناپورنا را در زمستان صعود کنند. او پیش از این هم در زمستان گذشته روی آناپورنا تلاش کرده بود. این تیم همچنین شامل ماتیا کونته (Mattia Conte) و والدمار کووالسکی (Waldemar Kowalewski) از لهستان و ساجد سدپارا از پاکستان است. کوهنوردان دیگری که معمولاً در اکسپدیشنهای سون سامیت حضور دارند نیز ممکن است به زودی به این تیم بپیوندند. ساجد سدپارا و کووالسکی تأیید کردند که برنامه این است که طی چند روز آینده یک تلاش سریع برای قله آمادابلام انجام دهند تا بتوانند تا تاریخ 6 دسامبر به قله برسند. آنها قصد دارند آناپورنا را به سبک کلاسیک با حمایت شرپاها، ثابتگذاری مسیر و اکسیژن کمکی برای حداقل برخی از کوهنوردان تیم صعود کنند.
3. از ایتالیا تا ماناسلو
در همین حال، سیمونه مورو (Simone Moro) بیشتر نوامبر را در نپال گذرانده و علاوه بر فعالیت به عنوان خلبان، در حال گذراندن فرایند همهوایی بوده است. او اکنون به ایتالیا بازگشته است تا برخی تمرینات نهایی را قبل از رفتن به ماناسلو برای یک تلاش به سبک آلپاین با نیما رینجی شرپا (Nima Rinji Sherpa) انجام دهد. این شرپای 18 ساله، جوانترین فردی است که 14 قله بالای 8000 متر را فتح کرده است و در حال حاضر در نپال و اقصی نقاط دنیا سخنرانی انگیزشی میکند.
www.explorersweb.com

مسئول بخش خبری؛
علیرضا شوبیری

ادامه خبر
باربارا زانگرل و اولین صعود فلش روی دیواره ال کاپیتان

باربارا زانگرل و اولین صعود فلش روی دیواره ال کاپیتان

باربارا بابسی زانگرل، سنگنورد مطرح اتریشی با موفقیت خود در صعود فلش مسیر فری رایدر دیواره ال‌کاپیتان، همه را شگفت‌زده کرد و به نخستین فردی تبدیل شد که توانسته این مسیر را به‌صورت فلاش صعود کند. زانگرل در فاصله چهار روز از ۱۹ تا ۲۲ نوامبر 2024، مسیر معروف فری رایدر (5.13a) را با 1000 متر ارتفاع بدون هیچ سقوطی (پاندولی) با موفقیت کامل صعود کرد. او با حمایت همنورد قدیمی‌اش، جاکوبو لارچر ایتالیایی که او نیز در تلاش بود تا این مسیر را به‌صورت فلاش صعود کند اما یک بار سقوط کرد، به این موفقیت ارزشمند دست یافت. مسیر فری رایدر به‌خاطر صعود الکس هانولد در فیلم فری سولو به‌خوبی شناخته شده است. زانگرل ۳۶ ساله حالا نخستین فردی شده که توانسته مسیری را بر روی این دیواره عظیم به‌صورت فلاش صعود کند. زانگرل گفت که دوستش کالین پاویک، سال‌ها سعی کرده بود او و لارچر را قانع کند که باید فرصتی برای صعود فری رایدر به خود بدهند، اما او واقعاً باور نداشته که صعود  فلاش ممکن باشد.

گفتنی است این دو سنگنورد در سال‌های گذشته هم صعودهای ارزشمند دیگری در مسیرهای دیگر ال کاپیتان داشته‌اند.

* صعود فلش یک مسیر در سنگنوردی به معنای صعود موفق در اولین تلاش می‌باشد. البته در صعود فلش سنگنورد از قبل اطلاعاتی راجع به مسیر جمع‌آوری می‌کند ولی هیچ تلاشی روی مسیر انجام نداده است.

www.climbing.com

گزارش از؛

علیرضا شوبیری

ادامه خبر
آرشیو اخبار
گزارش برنامه

گزارش صعود دیواره شروین ـ مسیر کامران

ساعت ۵:۴۵ دقیقه روز دوشنبه ۳ آذر ماه از آخرین پیچ جاده آسفالته‌ی بعد از میدان سربند(مجسمه) تیم شش نفره‌ی ما حرکت به سمت دوراهی بند یخچال را آغاز کرد. بعد از دوراهی دو مسیر برای رسیدن به دیواره وجود دارد ۱. مسیر بند یخچال، زمین فوتبال ۲. مسیر پناهگاه شیرپلا. پس از رسیدن به این دوراهی، مسیر منتهی به پناهگاه شیرپلا در جهت شمال را پیش گرفتیم. ساعت ۷ صبح به کافه رجب رسیدیم و حدود ۳۰ دقیقه برای صرف صبحانه در این مکان ماندیم.در ادامه دست به سنگ‌های شیرپلا، مسیر مشخص شده با طناب و سیم بکسل و در نهایت پله آهنی را پیش رو داشتیم از این نقطه به سمت شرق تراورس کرده و وارد یک دهلیز شدیمعبور از این مسیر پرشیب و سنگلاخ نیازمند کمی دقت و توجه است. بعد از جان‌پناه شروین به سمت شمال شرق ادامه مسیر داده و در ساعت ۹ صبح به پای دیواره رسیدیم. این مسیر(کامران) از کف دهلیز شروع و به مسیرهای زیر کلاهک ختم می شود. ۳۰ دقیقه جهت آمادگی نفرات و پوشیدن کلاه و هارنس زمان صرف شد و بنابر نظر سرپرست، تیم به سه کرده‌ی دو نفره تقسیم شده و در ساعت ۹:۳۰ نفر اول کرده‌ی اول آقای حمید میرزائی صعود را آغاز کرد. تیم دیگری بعد از تیم ما وارد مسیر کامران شد نکته قابل توجه وجود دو عزیز روشندل در این تیم و صعود هر دو به آخرین کارگاه بود.مسیر کامران از ۵ کارگاهِ صعود تشکیل شده که کارگاه اول نیمه راحت و چهار کارگاه بعدی راحت هستند. تمامِ نفرات تیم شش نفره ساعت ۱۳:۱۵ روی کارگاه آخرِ زیر کلاهک قرار گرفتند و با ثبت عکس دسته‌جمعی به ترتیب برای فرود آماده شدند. ساعت ۱۶:۳۰ آخرین نفر به پای دیواره رسید و گروه هم‌زمان با غروب آفتاب به سمت بند یخچال حرکت کرد در مسیر فرود حدود ۳۰ دقیقه در کافه حسین آبشاری توقف داشتیم و در نهایت ساعت ۱۸:۳۰ به محل پارک خودروها در جاده آسفالت رسیدیم .   پ ن : این مسیر به احترام و قدردانی از زحمات آموزش فنی استاد کامران اندامی، نامگذاری شده است. مسیر کامران دیواره بند یخچال تهران حدود ۲۱۰متر طول دارد که به زیر کلاهک اصلی بند یخچال می‌رسد.و کوتاهترین مسیر دسترسی به مسیرهای روی کلاهک است.( کلاهک بزرگ‌ بند یخچال، مسیر کرباسی، مسیر پرواز، مسیر آبرفتی و انتهای مسیر برو بچز ) طول اول ۴۵ متر کارگاه زنجیر دارد. طول دوم ۴۵ متر کارگاه دو حلقه رول دارد. طول سوم ۴۵ متر کارگاه زنجیر دارد. طول چهارم ۵۰ متر کارگاه زنجیر دارد. طول پنجم ۲۰ متر کارگاه زنجیر دارد . درجه سختی کل مسیر 5/10a است. برای هر ۲۵ متر کارگاه فرود دارد.در واقع مسیر کامران ۹ طول است و برای سرعت، بهتر است از طول های بلند کارگاه گرفت.  مسیر کامران به جهت دسترسی آسان در منطقه شمال تهران، کوتاهی مسیرهای صعود با درجات پایین گزینه‌ای مناسب و در واقع بهترین مسیر برای ورود به دنیای هیجان‌انگیز دیواره نوردی و آغاز تجربه‌ی مسیرهای چند طوله است. ملاحظات : در صعود دیواره تسلط کافی بر هر دو نوع حمایت(دینامیک ـ استاتیک) و مهارت در فرود لازم است. با توجه به ماهیت متفاوت دیواره نوردی نسبت به سنگنوردی اسپرت و قرار گرفتن در ارتفاعات بالاتر داشتن ظرفیت بالای روحی و روانی برای اعضای تیم ضروری است.    
ادامه مطلب

گزارش صعود قله ناز

شرح گزارش برنامه ·         مبدا صعود مسیرهای مختلفی برای صعود به قله ناز وجود دارد که هر کدام ویژگی‌ها و چالش‌های خاص خود را دارند. مهم‌ترین مسیرهای صعود به این قله عبارتند از: مسیر جنوبی (یال سیادر) از روستای کلوان:  این مسیر رایج‌ترین و مناسب‌ترین مسیر صعود به قله ناز است. در این مسیر، کوهنوردان از روستای کلوان به سمت جانپناه سیادر حرکت می‌کنند. پس از عبور از باغ‌های روستا، مسیر به‌صورت یال‌های نسبتا پرشیب تا جانپناه ادامه می‌یابد و از آنجا به سمت قله حرکت می‌شود. این مسیر به دلیل دارا بودن جانپناه و پوشش مناسب، مورد توجه بسیاری از کوهنوردان قرار دارد. مسیر غربی از روستای سنج:  در این مسیر، صعود از روستای سنج آغاز شده و از طریق دشت توکین و قله فراخ‌نو به قله ناز می‌رسد. این مسیر نسبت به مسیر جنوبی دشوارتر است و نیاز به آمادگی جسمانی بیشتری دارد. مسیر شرقی از روستای کلوان و جانپناه کهار:  این مسیر از جانپناه کهار آغاز شده و از طریق قله کهار و قله کهار کوچک به قله ناز می‌رسد. این مسیر به‌ویژه برای کسانی که قصد دارند صعود به هر دو قله ناز و کهار را انجام دهند، مناسب است. مسیر شمالی از روستاهای طالقان:  در این مسیر، صعود از یکی از روستاهای دره طالقان مانند روستای گته‌ده آغاز می‌شود و کوهنوردان از طریق یال شمالی به قله ناز دست می‌یابند. این مسیر کمتر شناخته‌شده و پرچالش است.  روستای کلوان روستای کلوان در کیلومتر ۴۲ جاده کرج- چالوس واقع شده، پس از پشت سر گذاشتن پل خواب، تابلوی ورودی روستای کلوان در سمت چپ قرار دارد. از این نقطه تا روستا حدود ۸ کیلومتر جاده آسفالته پیش رو دارید. این روستا آخرین روستای محله سیرا بخش آسارا‎‎ کرج محسوب می شود و   ‎‎با جمعیت بیش از ۲۰۰ ‏خانوار و وسعتی بیش از یک هزار هکتار بالاتر از سایر ‎‎روستاهای این محله قرار دارد که با زیبایی بی حد و حصر گردشگران زیادی را به ‏سوی خود می کشاند. رودخانه و درختان بلند و گاه قطور گیلاس، ‎‎گلابی، سیب و گردو در این روستا از جمله جاذبه های کلوان به شمار می‌رود و وجود‎‎ دو قله بالای چهار هزار ‏متر کهار و ناز نیز کوهنوردان زیادی را به سوی خود‎‎جذب می کند‎.  وضعیت آب در منطقه  در مسیر صعود به‌ویژه پس از جانپناه سیادر، منابع آب محدودی وجود دارد. بنابراین، کوهنوردان باید حداقل ۲ تا ۳ لیتر آب همراه خود داشته باشند. پوشش گیاهی و جانوری در روستا درختان منطقه کوهستانی مثل گیلاس و گردو و گلابی هست که با توجه به فصل پاییز منظره زیبا و بی نظیری  به همراه طلوع خورشید چشم نواز بود.  بعد از خروج از روستا تقریبا منطقه خشک بود ولی گیاهانی مثل گون و والک و آویشن که بیشتر بوته ها خشک شده بودند وجود داشت. در خصوص پوشش جانوری هم کبک و عقاب و برخی پرندگان تو منطقه زندگی میکنند ولی در کل شاید به دلیل خشک شدن آب برخی از چشمه های منطقه گونه های جانوری کمی دیده می شد.   وضعیت آنتن دهی داخل روستا تا محدوده گردنه (ورود به جاده خاکی) آنتن و اینرتنت دارد وضعیت آنتن دهی موبایل بر روی یال منتهی به قله ناز به صورت محدود وجود دارد.    محل شب مانی یکی از مزیت‌های مسیر جنوبی، وجود جانپناه سیادر در ارتفاع ۳۲۵۰ متری است. این جانپناه دو طبقه دارای ظرفیت مناسبی برای شب‌مانی است و محل مناسبی برای استراحت، صرف غذا و تأمین انرژی پیش از ادامه صعود به قله محسوب می‌شود. همچنین، در فصل‌های سرد سال و زمستان، جانپناه سیادر پناهگاهی امن در برابر سرمای شدید و بادهای تند منطقه است.  چشم انداز قله از فراز قله ناز می‌توان چشم‌اندازهای خیره‌کننده‌ای از قله‌های مجاور مانند قله کهار، میشینه‌نو، هفت‌خوانی و همچنین قلل منطقه علم‌کوه در دوردست را مشاهده کرد. وضعیت  جوی در روز اجرای برنامه آسمان آفتابی دما در روستای کلوان ( ساعت 6 صبح)  2 درجه سانتی گراد و دمای قله ناز ( ساعت 12 ظهر)  1 درجه سانتی گراد بود. شرح برنامه روز جمعه با گروه 5 نفره برای صعود قله ناز به سرپرستی جناب آقای حسین مهاجر پور ، در میدان المپیک عازم روستا کلوان شدیم. با یک دستگاه خودرو شخصی ساعت 4:30 دقیقه صبح از میدان المپیک حرکت کردیم و ساعت 6 صبح به روستا کلوان رسیدیم . از میدان المپیک تا روستا کلوان 66 کیلومتر حدود 1 ساعت 30 دقیقه بود.از کوچه پس کوچه های روستا ساعت 6:15 دقیقه در ارتفاع حدود ۲۱۵۰  به سر قدمی آقای حسین مهاجرپور به همراه نفرات حرکت       کردیم در نهایت به جوی آب و انتهای باغ ها رسیدیم . در ابتدای  مسیر پاکوب و در شیب تندی  با گام های کوتاه ولی مستمر به مسیر تا گوسفند سرای اول ادامه دادیم سپس ساعت 8  به گردنه و جاده خاکی رسیدیم، در اینجا قله و جانپناه نارنجی رنگ سیادر در معرض دید قرار گرفت. در محدوده گردنه آنتن موبایل و اینترنت برقرار است. از اینجا دو مسیر برای رسیدن به جانپناه سیادر در دسترس است: اول مسیر جاده و دوم مسیر مستقیم از روی یال تا جانپناه. برای مسیر دوم باید از سمت راست تپه ها تراورس کرد که فراز و فرود اضافی نداشته باشید که سرپرست برنامه برای مدیریت زمان و تقسیم انرژی افراد تصمیم گرفت از مسیر جاده حرکت کنیم و  پناهگاه رو دور بزنیم و بعد از کمی پیمایش بیشتر به سمت قله و ساعت 9:20 دقیقه در جای مناسبی در ارتفاع 3260  برای خوردن صبحانه توقف داشتیم . پس از صرف صبحانه به حرکت خود ادامه دادیم استراحت کوتاه دیگری در حد 5 دقیقه برای خوردن آب وتنقلات داشتیم و تقریبا دیگه تا قله استراحتی نداشتیم. در اینجا یک مسیر طولانی با شیب نرمال تا قله پیش رو دارید. قبل از قله ناز قله دیگه ای هست به نام میشینه نو که عملا در مسیر صعود قله ناز هست و بعضی تیم ها این قله را هم صعود می کنند ولی مسیر پاکوبی هم هست که میشه با دور زدن و تراورس کردن قله میشینه نو از این مسیر عبور کرد و ما مسیر تراورس رو انتخاب کردیم تا از فراز و فرود اضافی صرف نظر کنیم و انرژیمون رو برای قله ناز نگه داریم. نکته مهمی وجود دارد که در فصل زمستان حتما باید از روی یال و از قله میشینه نو صعود کرد چون مسیر تراورسی بهمن خیز بوده و اصلا برای زمستان مناسب نیست .  سرانجام ساعت 12 به قله ناز رسیدیم و بعد از کمی استراحت و خوردن تنقلات و نوشیدنی و گرفتن عکس یادگاری ساعت 12:30 سمت مسیر فرود را در پیش گرفتیم در مسیر برگشت کمی باد تندی شروع به وزیدن کرد که با کم کردن ارتفاع اوضاع کمی بهتر شد و در محل صبحانه توقف کوتاهی داشتیم و ساعت 16:15 به کف دره و گوسفند سرا در ارتفاع 2840 متر رسیدیم. با ادامه مسیر پاکوب به ابتدای باغ ها در ارتفاع 2500 متر رسیدیم و در نهایت ساعت 17:30  به مبدا (روستا کلوان) رسیدیم به سمت تهران راهی شدیم. نکات ضروری    صعود این قله به دلیل مسافت و اختلاف ارتفاع زیاد جز قله های دشوار محسوب می شود مسیر صعود دست به سنگ یا کار فنی  ندارد ولی این برنامه نیاز به توان بدنی حدود 13 ساعت کوهنوردی در یک روز دارد.  در فصل زمستان حتما باید از روی یال و از قله میشینه نو صعود کرد چون مسیر تراورسی بهمن خیز بوده و اصلا برای زمستان مناسب نیست .ولی در سایر فصول میتوان با دور زدن و تراورس کردن قله میشینه نو قله ناز را صعود کرد.
ادامه مطلب

گزارش صعود قله سکه نو

گزارش صعود به قله سکه‌نو مسیرهای صعود: ·        مسیر غربی: روستای وارنگه رود – دره هزارلا – گردنه هزارلا – قله سکه نو ·        مسیر غربی: روستای وارنگه رود –یال غربی – قله سکه نو ·        مسیر جنوب غربی: روستای ولایت رود – یال جنوب غربی – قله سکه نو شرح برنامه: بامداد جمعه، ساعت ۵:۳۰، با خودروی شخصی از تهران از مسیر آزاد راه تهران شمال و سپس جاده چالوس  به سمت روستای وارنگه‌رود حرکت کردیم. هوا خنک و آسمان کاملاً صاف بود؛ پیش‌بینی‌ها نیز از روزی آفتابی حکایت داشت. ساعت حدود ۷ صبح در ابتدای مسیر صعود در بالادست وارنگه‌رود بودیم. ارتفاع مبدا بر اساس داده‌های GPS حدود ۲۴۸۰ متر از سطح دریا ثبت شد. در آن‌جا پس از بررسی وضعیت هوا و تجهیزات، صعود را آغاز نمودیم. از کنار دکل مخابرات وارد ابتدای یال شدیماین یال جهت غربی شرقی دارد و در ابتدای آن کمی شیب تند است اما بعد تر و با افزایش ارتفاع شیب نرمالتر می گردد. پوشش گیاهی متنوع است. بوته‌های گون و درمنه، چمن‌های زرد پاییزی و لکه‌های پراکنده از گل‌های کوهیِ خشک‌شده در مسیر دیده می‌شد. با بالا رفتن از یال، چشم‌انداز وارنگه‌رود و کوه‌های اطراف تدریجاً گشوده می‌شود. پاکوب مسیر از همان ابتدا مشخص است و از خط یال به‌صورت منظم به سمت جنوب‌ شرق امتداد دارد. از حدود ارتفاع ۲۹۰۰ متر، شیب مسیر محسوس‌تر می‌شود. یال در این قسمت حالت باز و کشیده‌ای دارد و باد ملایمی از غرب می‌وزد؛ سرعت آن بر اساس برآورد حدود ۲۰ کیلومتر بر ساعت بود. هوا هنوز آفتابی است، اما وزش باد خنک، گرمای خورشید را تعدیل می‌کند. در این ناحیه چشم‌انداز خلنو و  خط‌الراس هرزه‌کوه به‌خوبی در سمت شرق نمایان می‌شود. مسیر پاکوب تا نزدیکی خط‌الراس ادامه دارد، ولی در بخش‌هایی محو می‌شود و باید مسیر را با تکیه بر امتداد یال و نشانه‌های طبیعی (تغییر رنگ خاک و امتداد سنگ‌ها) ادامه داد. در بخش هایی از مسیر سنگچین‌هایی وجود دارد که راهنمای مسیر پیمایش است.  در همین قسمت از مسیر، چند بار ردّ پای حیوانات وحشی دیده شد؛ احتمالاً مربوط به بز کوهی و کل‌های منطقه است دو بار هم به گل های نسبتا بزرگی از بزکوهی برخورد کردیم که منظره زیبایی داشت. با نزدیک شدن به ارتفاع ۳۷۰۰ متر و در یال زیر قله، مسیر شیب تندی پیدا می‌کند که تا قله ادامه دارد. در ساعت ۱۲:۳۰ به قله سکه‌نو رسیدیم. ارتفاع GPS برابر با ۳۸۴۶ متر ثبت شد، در حالی که در منابع رسمی ارتفاع قله حدود ۳۸۸۰ تا ۳۹۰۰ متر ذکر شده است. باد نسبتاً شدیدی روی قله می‌وزید. آسمان صاف و دید بسیار باز بود. از قله می‌شد منظره‌ای باشکوه از خط‌الراس هرزه‌کوه را مشاهده کرد:  در شرق، قله خلنو با تیغه‌های بلند و قله برج در امتداد همان خط‌الراس؛  در شمال غرب قله کمان کوه و سوتک بزرگ و در شمال قله زیبای آزاد کوه .در جنوب، دره ولایت رود و در غرب، شیب‌های ممتد به سمت دره وارنگه‌رود. مدتی در قله استراحت کردیم، عکس گرفتیم و مسیر بازگشت را از سمت دره آغاز کردیم. مسیر فرود ابتدا دارای شیب تندی است و بعد از چند دقیقه پیمایش به مسیر  شن‌اسکی می‌رسد که تقریبا تا دره ادامه دارد حرکت روی این بخش سریع‌تر ولی نیازمند دقت است تا از لغزش جلوگیری شود. پس از عبور از شن‌اسکی، مسیر وارد بستر دره‌ای عمیق و زیبا می‌شود. در طول دره چند چشمه دائمی و نیمه‌دائمی وجود دارد که اطراف آنها آثار رفت‌وآمد حیوانات وحشی به‌خوبی دیده می‌شودو آبشخورهایی برای حیوانات ایجاد شده است. به دلیل عدم اطمینان از قابل شرب بودن آب و وجود حیوانات وحشی در منطقه ترجیح دادیم از این آب استفاده نکنیم.در هنگام فرود در سمت شمال شرقی گردنه هزارلا قرار دارد که در طی خط الراسی به قله هزار لا منتهی می گردد. از مسیر قله هزارلا نیز می توان به قله که نو صعود کرد. ابتدای یال منتهی به هزار لا از هما روستای وارنگه رود قرار دارد.از اینجا به بعد مسیر کم‌شیب‌تر و دل‌انگیزتر است؛ هوای عصرگاهیو  رنگ طلاییِ علفزارها منظره‌ای آرام ایجاد کرده بود. در بخش‌های پایینی دره آنتن‌دهی تلفن همراه تقریباً قطع می‌شود، اما از محدوده یال و قسمت‌های باز دوباره آنتن برقرار می‌گردد. در حدود ساعت ۵ بعدازظهر به نزدیکی وارنگه‌رود رسیدیم و برنامه صعود در ساعت ۵:15 پایان یافت. داده‌های GPX زمان پایان را حدود ۱۰ ساعت و ۴۵ دقیقه پس از شروع ثبت کرده است، که با زمان میدانی کاملاً مطابقت دارد.   جمع‌بندی و ویژگی‌های مسیر مسیر وارنگه‌رود به سکه‌نو مسیری نسبتاً طولانی اما زیبا و متنوع است. در بخش نخست، طبیعت کوهستانی البرز با پوشش گیاهی متراکم‌تر و مراتع دشت‌مانند دیده می‌شود؛ در میانهٔ راه، زمین سنگی و خشک با بادهای یال‌نشین جای آن را می‌گیرد؛ و در ارتفاعات بالاتر، منظرهٔ صخره‌ای و خلوتِ خط‌الراس حاکم است.از نظر فنی، صعود دشوار محسوب نمی‌شود، اما به‌دلیل طول مسیر (حدود ۱۲ کیلومتر رفت‌وبرگشت) و افزایش ارتفاع بیش از ۱۳۰۰ متر، نیاز به آمادگی جسمی مناسب دارد. مسیر دارای پاکوب مشخص است و تنها در بخش‌های زیرقله و شن‌اسکی احتمال گم‌کردن راه وجود دارد. چشمه‌ها در دره وجود دارند ولی در بالادست منابع آب محدود است.باد در یال  معمولاً محسوس است و در روز صعود نیز با سرعت حدود ۲۰ کیلومتر در ساعت می‌وزید. این باد، هرچند خسته‌کننده، اما در مسیر آفتابی روز، باعث خنکی و راحتی صعود شد.  
ادامه مطلب

گزارش پیمایش خط الراس دارآباد به توچال

محل قرار پارک دارآباد در محله دارآباد واقع در شهرداری منطقه یک تهران است. بعد از معارفه‌ای کوتاه در ساعت ۴:۴۵ برنامه به سرقدمی آقای علیرضا شوبیری آغاز شد. مسیر کوهپیمایی اصلی با گذر از پل سنگی آغاز می‌شود. یک پاکوب پهن و زیکزاکی با شیب ملایم که پس از طی مسافت کوتاهی شما را به یک کافه می‌رساند. در این کافه آب آشامیدنی، سرویس بهداشتی و خدمات رفاهی وجود دارد.توقفی مختصر در این مکان داشته و سپس گروه به راه خود ادامه می‌دهد. چند صد متر پس از کافه یک پاکوب فرعی در جهت شرق (سمت راست) وجود دارد که از میان درختچه‌ها و با شیب متوسط به سمت یال اصلی شن سیاه می‌رود.سرپرست برنامه جناب آقای مهاجرپور در ابتدای پاکوب بعد از کافه از بچه‌های تیم خواستند با نهایت سرعت خود حرکت کرده و در صورت لزوم از دیگر دوستان جلو بزنند. به همین جهت بعد از مدتی گروه اول همچنان به سرقدمی آقای شوبیری پیش رفت اما گروه دوم با سرعت کمتر و به همراهی آقای میلاد جوادی و خانم ناهید حمید ادامه مسیر را در پیش گرفت. ( گروه دوم پس از رسیدن به قله دارآباد بنا به نظر سرپرست از ادامه مسیر بازماند و از قله بازگشت). در انتهای این مسیر زیر یال شن سیاه چشمه‌ی آبی وجود دارد گروه در ساعت ۵:۴۵ به این منطقه رسید و بعد از توقف خیلی کوتاه به مسیر خود ادامه داد.بعد از تراورس کوتاه، شما دو انتخاب پیش رو دارید مسیر شمال شرقی (یال شن سیاه) یا مسیر شمال غربی (یال درازلش)، مسیر دوم در بعضی از قسمت ها از پاکوب مناسب برخوردار نبوده و مناسب افراد مبتدی یا کندرو نمی‌باشد. مسیر را از یال شن سیاه ادامه داده.در ابتدای مسیر شیر آبی وجود دارد که آب چشمه‌ی درازلش از طریق لوله به این نقطه هدایت می‌شود. در بعضی از قسمت‌های یال، شیب مسیر افزایش می‌یابد، اما به دلیل پاکوب مشخص و عدم وجود دست به سنگ، صعود از این یال برای بیشتر کوهنوردان امکان‌پذیر است. در ساعت ۶:۳۰ در امتداد سیم های خاردار به اتاقک سیمانی ( سربازخانه) رسیدیم. در محل پادگان پنج دقیقه استراحت داشتیم.در انتهای یال شن سیاه به سمت شمال غرب تغییر مسیر داده بر روی یال اصلی صعود قرار میگیریم. این یال، یال منتهی به قله دارآباد و جان پناه آن می باشد.ساعت ۸ صبح در کنار جان پناه برای صرف صبحانه توقف کردیم.در این نقطه، مناظر زیبای دو سوی خط‌الرأس، از جمله چشم‌اندازهای شهر تهران و قله‌های دماوند، هم هن، پیرزن كلون، ساكا، پرسون، آبك، سرکچال ها، توچال و سایر قلل رشته كوه البرز مرکزی در شرق، شمال شرق، شمال و شمال غربی قابل مشاهده هستند. ساعت ۸:۴۵ پیمایش به سمت قله توچال را آغاز کردیم. پس از قله دارآباد قدری افت مسیر داشته و سپس تیغه ها شروع میشوند.در ادامه برای پیمایش خط الراس باید به جهت شمال غربی و غرب امتداد مسیر داد. به شكل كلی قله توچال در شمال غربی متمایل به غرب و مشرف به قله دارآباد بوده و از فرادست قابل رویت است.مسیر انتخابی پاکوب زیر تیغه ها، در جهت شمال غرب است. ساعت ۹:۴۵ به منطقه چپ‌دره رسیدیم و چند دقیقه استراحت داشتیم.قلل چپ‌دره، چمبره بند و شهربانو کُشَک بر روی تیغه‌های این مسیر قرار دارند که ما بدون عبور از آنها با تراورس دامنه کوه این مسیر را پیمودیم. ساعت ۱۰:۳۵ به قله سیاه بند (۳۳۱۰ متر) رسیدیم. مسیر طی شده در بعضی نقاط نیاز به دست به سنگ و شیب متوسطی دارد.کمی پایین‌تر از قله استراحت کردیم. پس از آن یک فرود با شیب نسبتا زیاد را پیموده و به گردنه زیر تیغه های اصلی دارآباد رسیدیم .در ادامه پیمایش زیر تیغه‌هادر جهت غرب ابتدا به گردنه لوپهنه و سپس به تیغه های لارکرور رسیدیم.مسیر صحیح به وسیله فلش علامت گذاری شده است. با دیدن سنگ چین ها در جهت شمال غرب بالا آمده و با اندکی پیمایش از تیغه ها خارج می‌شویم. قسمت سخت مسیر و درگیری با سنگ ها به پایان رسید. پاکوب واضح و مشخص با شیب ملایم رو به رویمان قرار دارد. با تراورس از زیر قله‌ لزون شرقی عبور می‌کنیم. و در نهایت به یال منتهی به توچال می‌رسیم. ساعت ۱۵ به قله توچال رسیدیم و پس از صرف نهار مختصری با گرفتن عکس دسته‌جمعی و ثبت خاطره‌ای بسیار خوش به سمت ایستگاه هفت توچال حرکت کردیم. در ساعت ۱۶ با تهیه‌ی بلیت تله‌کابین برنامه به پایان رسید.   ملاحظات:   در برنامه‌ریزی زمان‌بندی پیمایش باید به ساعت کاری تله‌کابین توجه شود. طول مسیر حدودا ۱۸ کیلومتر با اختلاف ارتفاع ۲۲۲۴ متر و فراز و فرودهای بسیاری است. همین امر توان بدنی و آمادگی روحی جهت پیمایش این مسیر را می‌طلبد.
ادامه مطلب
سایر گزارش ها

باد شدید سد راه صعودهای زمستانی امسال هیمالیا

عوامل متعددی هستند که می‌توانند باعث شکست اکسپدیشن‌های 8000 متری شوند از جمله هیپوکسی، سرمای شدید، بهمن، بیماری، حادثه و آب و هوای بد. زمستان امسال اما هر چهار اکسپدیشن اجرا شده در اورست، آناپورنا، ماناسلو و ماکالو بدون موفقیت در صعود به قله به پایان رسیدند و دلیل اصلی سه مورد آن وجود بادهای شدید ناتمام بود. مورد چهارم هم که تلاش انفرادی یوست کوبوش برای رسیدن به اورست بود پس از یک زلزله کوچک به پایان رسید. توجه داشته باشید که کوبوش البته به هدف این فصل خود یعنی ارتفاع 7500 متر رسید.

آناپورنا
بر اساس آمار موجود، از سال 1980 تاکنون وجود بادهای شدید تعداد هفت اکسپدیشن زمستانی از 23 مورد را در  آناپورنا ناکام گذاشته‌اند و اغلب موارد ناتمام مانده در ارتفاع بین 5600 تا 7300 متری کنسل شده‌اند.
البته باید توجه داشت که از آن 23 اکسپدیشن زمستانی آناپورنا در طول نزدیک به نیم قرن، تنها دو مورد موفقیت‌آمیز بوده‌اند و هر دو هم در زمستان سال 1987 بوده است.
امسال در برنامه اکسپدیشن زمستانی آناپورنا، سارا عبدویس کوهنورد ایرانی هم حضور داشت که این اکسپدیشن هم بعد از مدتی به دلیل شرایط بد آب و هوایی و وجود بادهای شدید در نهایت کنسل شد.

ماناسلو
در 17 ژانویه 2025، سیمونه مورو، نیما رینجی شرپا و اسوالد رودریگو پریرا تنها یک هفته پس از رسیدن به بیس کمپ ماناسلو، اکسپدیشن خود را لغو کردند. آنها تصمیم گرفتند به دلیل آب و هوای بد صعود را انجام ندهند. هواشناسی دو هفته بادهای شدید تا سرعت 150 کیلومتر در ساعت را پیش بینی کرده بود و تیم تصمیم گرفت به جای اینکه تا فوریه برای بهبود شرایط صبر کند، راهی خانه شود.
تاکنون از 24 اکسپدیشن زمستانی ماناسلو، هفت مورد به دلیل بادهای شدید ناتمام مانده‌اند. علاوه بر باد، عوامل دیگر شامل برف زیاد و خطر ریزش بهمن بوده است
اولین صعود زمستانی موفق ماناسلو، در 12 ژانویه 1984 از جبهه جنوبی و با وجود بادهای بسیار شدید (گاهی بین 150 تا 170 کیلومتر بر ساعت) انجام شد.

 

دنیس اوربکو (راست) و سیمونه مورو در طول برنامه صعود موفقشان به ماکالو در سال 2009

ماکالو
ابوالفضل گوزلی از ایران و شرپاهایش در زمستان امسال در ماکالو به ارتفاع حدود 7900 متری رسیدند، اما وزش باد شدید، پیشرفت بیشتر را غیرممکن کرد. از میان قلل 8000 متری، ماکالو یکی از بادخیزترین قله‌هاست و تاکنون از 14 اکسپدیشن زمستانی، 12 مورد به دلیل باد شدید کنسل شده است.
تنها صعود موفقیت‌آمیز زمستانی ماکالو در 8 فوریه 2009 انجام شده است. دنیس اوربکو و سیمونه مورو بدون کپسول اکسیژن ماکالو را برای اولین و آخرین بار در زمستان صعود کردند.

www.explorersweb.com

بازگشت یوست کوبوش، رکورد زمستانی اورست در مسیر غربی تایید شد

یوست کوبوش آلمانی که در تلاش برای صعود زمستانی انفرادی اورست از مسیر غربی بود، به بیس کمپ بازگشته است. او چادر خود را در گردنه لهولا (Lho La) دور زد و تمام راه را تا نزدیکی لوبوچه بدون وقفه ادامه داد.
کوبوش قبل از اینکه داخل کیسه خوابش بیفتد، از طریق پیامک به اکسپلورز وب اطلاع داد: «شنبه شب با بادهای شدید جنگیدم و در تاریکی با هدف رسیدن به بالاتر از ارتفاع 7500 متر پیش رفتم و در نهایت موفق شدم.»
کوبوش آنقدر به راه خود ادامه داد تا اینکه جی‌پی‌اس ساعت او چند متر بالاتر از رکورد 7500 متری سال 1983 را ثبت کرد: 7537 متر.
کوبوش گفت: «تاریک بود، اما من تا آنجا که ممکن بود، فراتر از شانه غربی تا انتهای خط الراس برفی و ابتدای یک بخش سنگی پیش رفتم.»
کوبوش در تماس تلفنی از بیس کمپ به ما افزود: «درست است که تنها چند متر بیشتر است، اما از نظر ذهنی برای من مهم بود.» علی‌رغم داشتن سرفه‌های خشک معمول در ارتفاعات، صدای این کوهنورد جوان واضح و سالم بود.
کوبوش گفت که او تمام مسیر صعود را در شرایط برفی خوب و در یک حرکت به سبک آلپاین از کمپ یک خود در نیمه راه تا گردنه لهولا انجام داده و در آنجا کمپی برقرار کرده بود. او در برنامه‌های زمستانی قبلی خود در این مسیر اورست، کمپ دومی تشکیل نمی‌داد و در عوض چادر و وسایلش را تا آخر بالا و پایین می‌برد.
او گفت: «در واقع، چالش‌برانگیزترین بخش صعود، حفر سکوهایی برای چادر بود که برای استراحت توقف کردم. به همین دلیل تجهیزاتم را به حداقل رسانده بودم. من هیچ چیز غیر ضروری با خود حمل نمی‌کردم، جز شاید کمی سوخت یدک.»
در آخرین بخش صعود، کوبوش چادر خود را در ارتفاع 6800 متری ترک کرد، تا ارتفاع 7537 متری پیش رفت و سپس به سرعت به چادر خود بازگشت تا کمی بخوابد.
کوبوش در مورد برنامه آینده‌اش گفت: «من در این برنامه چیزهای زیادی یاد گرفتم و مهمتر از همه، در اولین حرکتم به سمت بالای کوه به هدفی که داشتم و آن شکستن رکود پیشین بود رسیدم. در حال حاضر، واقعاً به استراحت نیاز دارم و زمان برای تصمیمگیری وجود دارد.»
www.explorersweb.com

سه تیم زمستانی 8000 متری در حال آخرین تدارکات

هر سه تیم اکسپدیشن 8000 متری زمستان امسال منتظرند تا زمستان کوهنوردی به طور رسمی در ساعت 3:06 بعدازظهر به وقت نپال در تاریخ 21 دسامبر آغاز شود و تا آن زمان همگی به خوبی در حال آماده سازی برای صعود خواهند بود.
1. اورست از رخ غربی
یوست کوبوش (Jost Kobusch) از آلمان به تلاش خود برای دستیابی به هدف بلندمدت و جاهطلبانهاش ادامه میدهد: صعود انفرادی زمستانی اورست از طریق دیواره غربی. پس از تلاش برای صعود به قلهای صعودنشده در مرکز نپال و چند روز پیادهروی در دُولپو، کوبوش به منطقه خمبو رسیده است. او تا تاریخ 22 دسامبر به بیسکمپ اورست نخواهد رفت و به همهوایی در قلههای نزدیک ادامه خواهد داد. کوبوش تأکید میکند که پروژه انفرادی زمستانی اورست او شامل چندین مرحله خواهد بود و او هنوز به مرحله نهایی نرسیده است. او گفت: «در زمستانهای 2019-20 و 2021-22، [دو تلاش قبلیاش] زمان زیادی را صرف کار بر روی مسیر کردم، اطلاعات زیادی کسب کردم و مهارتهایم را تقویت کردم.» زمستان گذشته، یک آسیب او را مجبور به لغو برنامه کرد. این بار هم او میگوید که هنوز انتظار رسیدن به قله را ندارد. او اخیرا گفت که: «هدف این است که در این مرحله رکورد ارتفاع ثبت شده توسط یک تیم فرانسوی در سال 1983 را بشکنم. آنها در زمستان به ارتفاع 7500 متر در دیواره غربی رسیدند. من دوست دارم بالاتر بروم و ارتفاعات بالاتر را کشف کنم.»
2. آمادابلام قبل از آناپورنا
الکس تیکون (Alex Txikon) اسپانیایی و تیم سون سامیت ترکز نیز در دره خمبو هستند و در راه بیس کمپ آمادابلام. این کوهنورد باسکی رهبری گروه بزرگی را بر عهده دارد شامل یک تیم شرپا و چندین کوهنورد که تنها برای آمادابلام آمدهاند و دیگرانی که مایلند با تیکون ادامه دهند تا تلاش کنند آناپورنا را در زمستان صعود کنند. او پیش از این هم در زمستان گذشته روی آناپورنا تلاش کرده بود. این تیم همچنین شامل ماتیا کونته (Mattia Conte) و والدمار کووالسکی (Waldemar Kowalewski) از لهستان و ساجد سدپارا از پاکستان است. کوهنوردان دیگری که معمولاً در اکسپدیشنهای سون سامیت حضور دارند نیز ممکن است به زودی به این تیم بپیوندند. ساجد سدپارا و کووالسکی تأیید کردند که برنامه این است که طی چند روز آینده یک تلاش سریع برای قله آمادابلام انجام دهند تا بتوانند تا تاریخ 6 دسامبر به قله برسند. آنها قصد دارند آناپورنا را به سبک کلاسیک با حمایت شرپاها، ثابتگذاری مسیر و اکسیژن کمکی برای حداقل برخی از کوهنوردان تیم صعود کنند.
3. از ایتالیا تا ماناسلو
در همین حال، سیمونه مورو (Simone Moro) بیشتر نوامبر را در نپال گذرانده و علاوه بر فعالیت به عنوان خلبان، در حال گذراندن فرایند همهوایی بوده است. او اکنون به ایتالیا بازگشته است تا برخی تمرینات نهایی را قبل از رفتن به ماناسلو برای یک تلاش به سبک آلپاین با نیما رینجی شرپا (Nima Rinji Sherpa) انجام دهد. این شرپای 18 ساله، جوانترین فردی است که 14 قله بالای 8000 متر را فتح کرده است و در حال حاضر در نپال و اقصی نقاط دنیا سخنرانی انگیزشی میکند.
www.explorersweb.com

مسئول بخش خبری؛
علیرضا شوبیری

باربارا زانگرل و اولین صعود فلش روی دیواره ال کاپیتان

باربارا بابسی زانگرل، سنگنورد مطرح اتریشی با موفقیت خود در صعود فلش مسیر فری رایدر دیواره ال‌کاپیتان، همه را شگفت‌زده کرد و به نخستین فردی تبدیل شد که توانسته این مسیر را به‌صورت فلاش صعود کند. زانگرل در فاصله چهار روز از ۱۹ تا ۲۲ نوامبر 2024، مسیر معروف فری رایدر (5.13a) را با 1000 متر ارتفاع بدون هیچ سقوطی (پاندولی) با موفقیت کامل صعود کرد. او با حمایت همنورد قدیمی‌اش، جاکوبو لارچر ایتالیایی که او نیز در تلاش بود تا این مسیر را به‌صورت فلاش صعود کند اما یک بار سقوط کرد، به این موفقیت ارزشمند دست یافت. مسیر فری رایدر به‌خاطر صعود الکس هانولد در فیلم فری سولو به‌خوبی شناخته شده است. زانگرل ۳۶ ساله حالا نخستین فردی شده که توانسته مسیری را بر روی این دیواره عظیم به‌صورت فلاش صعود کند. زانگرل گفت که دوستش کالین پاویک، سال‌ها سعی کرده بود او و لارچر را قانع کند که باید فرصتی برای صعود فری رایدر به خود بدهند، اما او واقعاً باور نداشته که صعود  فلاش ممکن باشد.

گفتنی است این دو سنگنورد در سال‌های گذشته هم صعودهای ارزشمند دیگری در مسیرهای دیگر ال کاپیتان داشته‌اند.

* صعود فلش یک مسیر در سنگنوردی به معنای صعود موفق در اولین تلاش می‌باشد. البته در صعود فلش سنگنورد از قبل اطلاعاتی راجع به مسیر جمع‌آوری می‌کند ولی هیچ تلاشی روی مسیر انجام نداده است.

www.climbing.com

گزارش از؛

علیرضا شوبیری

تأیید روز ملی دماوند در شورای عالی انقلاب فرهنگی

نظر به درخواست صورت گرفته جهت درج نام «روز ملی دماوند» به تاریخ 13 تیرماه به شورای عالی انقلاب فرهنگی، مدیر کل و دبیر کمیسیون مربوطه طی نامه ای به فدراسیون اعلام داشت باتوجه به سالروز ثبت قله دماوند در فهرست آثار طبیعی ملی در 13 تیرماه 1387، پیشنهاد مذکور در جلسه مورخ 15 آذرماه 1402 در کارگروه نامگذاری روزها و مناسبتهای خاص (کمیسیون تقویم)، مطرح شد و پس از بحث و بررسی مورد تأیید قرار گرفت.

شایان ذکر است پس از طرح و تصویب در جلسه شورای فرهنگ عمومی کشور و شورای عالی انقلاب فرهنگی، برای اجرا ابلاغ خواهد گردید.
منبع خبر : فدراسیون کوهنوردی و صعودهای ورزشی ایران