اخبار
برنامه آماده سازی پلکانی صعود علم کوه، سبلان و دماوند

برنامه آماده سازی پلکانی صعود علم کوه، سبلان و دماوند

برنامه آماده سازی پلکانی صعود علم کوه، سبلان و دماوند

باشگاه کوهنوردی و اسکی آلپ در نظر دارد از اردیبهشت سال 1404 برنامه آماده سازی پلکانی صعود علم کوه، سبلان و دماوند را برگزار نماید.
در همین راستا افراد مبتدی و کوهنوردان تازه کار می‌توانند با شرکت در برنامه‌های اعلام شده تحت عنوان فوق تا تابستان پیش رو، خود را برای شرکت در برنامه‌های صعود قلل سبلان، علم کوه و دماوند آماده کنند.
بی شک الزامی به حضور در تمامی برنامه‌های ارائه شده نخواهد بود ولی برای رسیدن به یک آمادگی حداقلی، شرکت در 6 برنامه از جمله مورد آخر (شبمانی روی قله توچال) برای صعود قله دماوند ضروری می‌باشد.
هزینه در نظر گرفته شده برای حضور در این برنامه حداقلی در نظر گرفته شده است تا تمامی افراد علاقه‌مند، بدون دغدغه بتوانند حضور داشته و از خدمات سرپرستی، مربی راهنما و بیمه برخوردار ‌باشند.

واتساپ مشاوره ثبت نام: 09121942327 آقای علیرضا شوبیری

ادامه خبر
برنامه آماده سازی پلکانی صعود علم کوه، سبلان و دماوند

برنامه آماده سازی پلکانی صعود علم کوه، سبلان و دماوند

برنامه آماده سازی پلکانی صعود علم کوه، سبلان و دماوند

باشگاه کوهنوردی و اسکی آلپ در نظر دارد از اردیبهشت سال 1404 برنامه آماده سازی پلکانی صعود علم کوه، سبلان و دماوند را برگزار نماید.
در همین راستا افراد مبتدی و کوهنوردان تازه کار می‌توانند با شرکت در برنامه‌های اعلام شده تحت عنوان فوق تا تابستان پیش رو، خود را برای شرکت در برنامه‌های صعود قلل سبلان، علم کوه و دماوند آماده کنند.
بی شک الزامی به حضور در تمامی برنامه‌های ارائه شده نخواهد بود ولی برای رسیدن به یک آمادگی حداقلی، شرکت در 6 برنامه از جمله مورد آخر (شبمانی روی قله توچال) برای صعود قله دماوند ضروری می‌باشد.
هزینه در نظر گرفته شده برای حضور در این برنامه حداقلی در نظر گرفته شده است تا تمامی افراد علاقه‌مند، بدون دغدغه بتوانند حضور داشته و از خدمات سرپرستی، مربی راهنما و بیمه برخوردار ‌باشند.

واتساپ مشاوره ثبت نام: 09121942327 آقای علیرضا شوبیری

ادامه خبر
باد شدید سد راه صعودهای زمستانی امسال هیمالیا

باد شدید سد راه صعودهای زمستانی امسال هیمالیا

عوامل متعددی هستند که می‌توانند باعث شکست اکسپدیشن‌های 8000 متری شوند از جمله هیپوکسی، سرمای شدید، بهمن، بیماری، حادثه و آب و هوای بد. زمستان امسال اما هر چهار اکسپدیشن اجرا شده در اورست، آناپورنا، ماناسلو و ماکالو بدون موفقیت در صعود به قله به پایان رسیدند و دلیل اصلی سه مورد آن وجود بادهای شدید ناتمام بود. مورد چهارم هم که تلاش انفرادی یوست کوبوش برای رسیدن به اورست بود پس از یک زلزله کوچک به پایان رسید. توجه داشته باشید که کوبوش البته به هدف این فصل خود یعنی ارتفاع 7500 متر رسید.

آناپورنا
بر اساس آمار موجود، از سال 1980 تاکنون وجود بادهای شدید تعداد هفت اکسپدیشن زمستانی از 23 مورد را در  آناپورنا ناکام گذاشته‌اند و اغلب موارد ناتمام مانده در ارتفاع بین 5600 تا 7300 متری کنسل شده‌اند.
البته باید توجه داشت که از آن 23 اکسپدیشن زمستانی آناپورنا در طول نزدیک به نیم قرن، تنها دو مورد موفقیت‌آمیز بوده‌اند و هر دو هم در زمستان سال 1987 بوده است.
امسال در برنامه اکسپدیشن زمستانی آناپورنا، سارا عبدویس کوهنورد ایرانی هم حضور داشت که این اکسپدیشن هم بعد از مدتی به دلیل شرایط بد آب و هوایی و وجود بادهای شدید در نهایت کنسل شد.

ماناسلو
در 17 ژانویه 2025، سیمونه مورو، نیما رینجی شرپا و اسوالد رودریگو پریرا تنها یک هفته پس از رسیدن به بیس کمپ ماناسلو، اکسپدیشن خود را لغو کردند. آنها تصمیم گرفتند به دلیل آب و هوای بد صعود را انجام ندهند. هواشناسی دو هفته بادهای شدید تا سرعت 150 کیلومتر در ساعت را پیش بینی کرده بود و تیم تصمیم گرفت به جای اینکه تا فوریه برای بهبود شرایط صبر کند، راهی خانه شود.
تاکنون از 24 اکسپدیشن زمستانی ماناسلو، هفت مورد به دلیل بادهای شدید ناتمام مانده‌اند. علاوه بر باد، عوامل دیگر شامل برف زیاد و خطر ریزش بهمن بوده است
اولین صعود زمستانی موفق ماناسلو، در 12 ژانویه 1984 از جبهه جنوبی و با وجود بادهای بسیار شدید (گاهی بین 150 تا 170 کیلومتر بر ساعت) انجام شد.

 

دنیس اوربکو (راست) و سیمونه مورو در طول برنامه صعود موفقشان به ماکالو در سال 2009

ماکالو
ابوالفضل گوزلی از ایران و شرپاهایش در زمستان امسال در ماکالو به ارتفاع حدود 7900 متری رسیدند، اما وزش باد شدید، پیشرفت بیشتر را غیرممکن کرد. از میان قلل 8000 متری، ماکالو یکی از بادخیزترین قله‌هاست و تاکنون از 14 اکسپدیشن زمستانی، 12 مورد به دلیل باد شدید کنسل شده است.
تنها صعود موفقیت‌آمیز زمستانی ماکالو در 8 فوریه 2009 انجام شده است. دنیس اوربکو و سیمونه مورو بدون کپسول اکسیژن ماکالو را برای اولین و آخرین بار در زمستان صعود کردند.

www.explorersweb.com

ادامه خبر
بازگشت یوست کوبوش، رکورد زمستانی اورست در مسیر غربی تایید شد

بازگشت یوست کوبوش، رکورد زمستانی اورست در مسیر غربی تایید شد

یوست کوبوش آلمانی که در تلاش برای صعود زمستانی انفرادی اورست از مسیر غربی بود، به بیس کمپ بازگشته است. او چادر خود را در گردنه لهولا (Lho La) دور زد و تمام راه را تا نزدیکی لوبوچه بدون وقفه ادامه داد.
کوبوش قبل از اینکه داخل کیسه خوابش بیفتد، از طریق پیامک به اکسپلورز وب اطلاع داد: «شنبه شب با بادهای شدید جنگیدم و در تاریکی با هدف رسیدن به بالاتر از ارتفاع 7500 متر پیش رفتم و در نهایت موفق شدم.»
کوبوش آنقدر به راه خود ادامه داد تا اینکه جی‌پی‌اس ساعت او چند متر بالاتر از رکورد 7500 متری سال 1983 را ثبت کرد: 7537 متر.
کوبوش گفت: «تاریک بود، اما من تا آنجا که ممکن بود، فراتر از شانه غربی تا انتهای خط الراس برفی و ابتدای یک بخش سنگی پیش رفتم.»
کوبوش در تماس تلفنی از بیس کمپ به ما افزود: «درست است که تنها چند متر بیشتر است، اما از نظر ذهنی برای من مهم بود.» علی‌رغم داشتن سرفه‌های خشک معمول در ارتفاعات، صدای این کوهنورد جوان واضح و سالم بود.
کوبوش گفت که او تمام مسیر صعود را در شرایط برفی خوب و در یک حرکت به سبک آلپاین از کمپ یک خود در نیمه راه تا گردنه لهولا انجام داده و در آنجا کمپی برقرار کرده بود. او در برنامه‌های زمستانی قبلی خود در این مسیر اورست، کمپ دومی تشکیل نمی‌داد و در عوض چادر و وسایلش را تا آخر بالا و پایین می‌برد.
او گفت: «در واقع، چالش‌برانگیزترین بخش صعود، حفر سکوهایی برای چادر بود که برای استراحت توقف کردم. به همین دلیل تجهیزاتم را به حداقل رسانده بودم. من هیچ چیز غیر ضروری با خود حمل نمی‌کردم، جز شاید کمی سوخت یدک.»
در آخرین بخش صعود، کوبوش چادر خود را در ارتفاع 6800 متری ترک کرد، تا ارتفاع 7537 متری پیش رفت و سپس به سرعت به چادر خود بازگشت تا کمی بخوابد.
کوبوش در مورد برنامه آینده‌اش گفت: «من در این برنامه چیزهای زیادی یاد گرفتم و مهمتر از همه، در اولین حرکتم به سمت بالای کوه به هدفی که داشتم و آن شکستن رکود پیشین بود رسیدم. در حال حاضر، واقعاً به استراحت نیاز دارم و زمان برای تصمیمگیری وجود دارد.»
www.explorersweb.com

ادامه خبر
سه تیم زمستانی 8000 متری در حال آخرین تدارکات

سه تیم زمستانی 8000 متری در حال آخرین تدارکات

هر سه تیم اکسپدیشن 8000 متری زمستان امسال منتظرند تا زمستان کوهنوردی به طور رسمی در ساعت 3:06 بعدازظهر به وقت نپال در تاریخ 21 دسامبر آغاز شود و تا آن زمان همگی به خوبی در حال آماده سازی برای صعود خواهند بود.
1. اورست از رخ غربی
یوست کوبوش (Jost Kobusch) از آلمان به تلاش خود برای دستیابی به هدف بلندمدت و جاهطلبانهاش ادامه میدهد: صعود انفرادی زمستانی اورست از طریق دیواره غربی. پس از تلاش برای صعود به قلهای صعودنشده در مرکز نپال و چند روز پیادهروی در دُولپو، کوبوش به منطقه خمبو رسیده است. او تا تاریخ 22 دسامبر به بیسکمپ اورست نخواهد رفت و به همهوایی در قلههای نزدیک ادامه خواهد داد. کوبوش تأکید میکند که پروژه انفرادی زمستانی اورست او شامل چندین مرحله خواهد بود و او هنوز به مرحله نهایی نرسیده است. او گفت: «در زمستانهای 2019-20 و 2021-22، [دو تلاش قبلیاش] زمان زیادی را صرف کار بر روی مسیر کردم، اطلاعات زیادی کسب کردم و مهارتهایم را تقویت کردم.» زمستان گذشته، یک آسیب او را مجبور به لغو برنامه کرد. این بار هم او میگوید که هنوز انتظار رسیدن به قله را ندارد. او اخیرا گفت که: «هدف این است که در این مرحله رکورد ارتفاع ثبت شده توسط یک تیم فرانسوی در سال 1983 را بشکنم. آنها در زمستان به ارتفاع 7500 متر در دیواره غربی رسیدند. من دوست دارم بالاتر بروم و ارتفاعات بالاتر را کشف کنم.»
2. آمادابلام قبل از آناپورنا
الکس تیکون (Alex Txikon) اسپانیایی و تیم سون سامیت ترکز نیز در دره خمبو هستند و در راه بیس کمپ آمادابلام. این کوهنورد باسکی رهبری گروه بزرگی را بر عهده دارد شامل یک تیم شرپا و چندین کوهنورد که تنها برای آمادابلام آمدهاند و دیگرانی که مایلند با تیکون ادامه دهند تا تلاش کنند آناپورنا را در زمستان صعود کنند. او پیش از این هم در زمستان گذشته روی آناپورنا تلاش کرده بود. این تیم همچنین شامل ماتیا کونته (Mattia Conte) و والدمار کووالسکی (Waldemar Kowalewski) از لهستان و ساجد سدپارا از پاکستان است. کوهنوردان دیگری که معمولاً در اکسپدیشنهای سون سامیت حضور دارند نیز ممکن است به زودی به این تیم بپیوندند. ساجد سدپارا و کووالسکی تأیید کردند که برنامه این است که طی چند روز آینده یک تلاش سریع برای قله آمادابلام انجام دهند تا بتوانند تا تاریخ 6 دسامبر به قله برسند. آنها قصد دارند آناپورنا را به سبک کلاسیک با حمایت شرپاها، ثابتگذاری مسیر و اکسیژن کمکی برای حداقل برخی از کوهنوردان تیم صعود کنند.
3. از ایتالیا تا ماناسلو
در همین حال، سیمونه مورو (Simone Moro) بیشتر نوامبر را در نپال گذرانده و علاوه بر فعالیت به عنوان خلبان، در حال گذراندن فرایند همهوایی بوده است. او اکنون به ایتالیا بازگشته است تا برخی تمرینات نهایی را قبل از رفتن به ماناسلو برای یک تلاش به سبک آلپاین با نیما رینجی شرپا (Nima Rinji Sherpa) انجام دهد. این شرپای 18 ساله، جوانترین فردی است که 14 قله بالای 8000 متر را فتح کرده است و در حال حاضر در نپال و اقصی نقاط دنیا سخنرانی انگیزشی میکند.
www.explorersweb.com

مسئول بخش خبری؛
علیرضا شوبیری

ادامه خبر
باربارا زانگرل و اولین صعود فلش روی دیواره ال کاپیتان

باربارا زانگرل و اولین صعود فلش روی دیواره ال کاپیتان

باربارا بابسی زانگرل، سنگنورد مطرح اتریشی با موفقیت خود در صعود فلش مسیر فری رایدر دیواره ال‌کاپیتان، همه را شگفت‌زده کرد و به نخستین فردی تبدیل شد که توانسته این مسیر را به‌صورت فلاش صعود کند. زانگرل در فاصله چهار روز از ۱۹ تا ۲۲ نوامبر 2024، مسیر معروف فری رایدر (5.13a) را با 1000 متر ارتفاع بدون هیچ سقوطی (پاندولی) با موفقیت کامل صعود کرد. او با حمایت همنورد قدیمی‌اش، جاکوبو لارچر ایتالیایی که او نیز در تلاش بود تا این مسیر را به‌صورت فلاش صعود کند اما یک بار سقوط کرد، به این موفقیت ارزشمند دست یافت. مسیر فری رایدر به‌خاطر صعود الکس هانولد در فیلم فری سولو به‌خوبی شناخته شده است. زانگرل ۳۶ ساله حالا نخستین فردی شده که توانسته مسیری را بر روی این دیواره عظیم به‌صورت فلاش صعود کند. زانگرل گفت که دوستش کالین پاویک، سال‌ها سعی کرده بود او و لارچر را قانع کند که باید فرصتی برای صعود فری رایدر به خود بدهند، اما او واقعاً باور نداشته که صعود  فلاش ممکن باشد.

گفتنی است این دو سنگنورد در سال‌های گذشته هم صعودهای ارزشمند دیگری در مسیرهای دیگر ال کاپیتان داشته‌اند.

* صعود فلش یک مسیر در سنگنوردی به معنای صعود موفق در اولین تلاش می‌باشد. البته در صعود فلش سنگنورد از قبل اطلاعاتی راجع به مسیر جمع‌آوری می‌کند ولی هیچ تلاشی روی مسیر انجام نداده است.

www.climbing.com

گزارش از؛

علیرضا شوبیری

ادامه خبر
آرشیو اخبار
گزارش برنامه

گزارش صعود قله چین کلاغ و دوشاخ

برنامه‌ی صعود قله‌ی دوشاخ با عنوان گام دوم صعود پلکانی آماده سازی صعود قله‌های سبلان، علم کوه و دماوند به همراه ۳۴ نفر از همنوردان در ساعت ۵:۱۵ صبح از شهرک بام تهران واقع در شمال سعادت آباد شروع شد.قله‌ی چین کلاغ از دو مسیر قابل صعود است. یکی مسیر داخل دره‌ی بیدستان و دیگری یال شرقی دره. مسیر انتخابی ما، داخل دره بود که با پاکوبی مشخص در کنار بستر رودخانه امتداد می‌یافت. پس ازحدود ۴۵ دقیقه به چشمه اول رسیدیم و به پیمایش در کنار بستر رودخانه ادامه دادیم. در ساعت ۶:۳۰ در کنار چشمه‌ی دوم که مکانی پُر درخت هم بود برای استراحت و صرف صبحانه توقف کردیم.پس از نیم ساعت استراحت، برای رسیدگی بهتر، تیم توسط سرپرست به دو گروه تقسیم شد. دو گروه با فاصله‌ی کمی، به پیمایش در مسیری که همچنان کنار بستر رودخانه بود ادامه داد. کم کم از دره خارج می‌شدیم و دامنه‌ی جنوبی چین کلاغ که به قله منتهی می‌شد، پیش رویمان خودنمایی می‌کرد.در نهایت به دامنه‌ی جنوبی چین کلاغ که شیب نسبتاً تندی هم داشت رسیدیم. بدون هیچ چالشی، به مسیرمان در پاکوب که بخش‌هایی از آن به شکل زیگزاگ بود ادامه دادیم. در اواسط مسیر، جایی نسبتاً مسطح به همراه تخته سنگ‌هایی بود و مناسب برای استراحت. پس از دقایقی استراحت به مسیرمان ادامه دادیم و در نهایت در ساعت ۸:۳۰ هر دو تیم به قله‌ی چین کلاغ رسید. از روی قله‌ی چین کلاغ، در غرب قله‌های سولدار، بندنوش و بندعیش مشخص بود.پس از استراحت، در ساعت ۹ هر دو تیم، پشت هم مسیر را در جهت شمال ادامه داد. در دور دست، قله‌ی دوشاخ مشخص بود. پس از فرود کوتاهی از قله‌ی چین کلاغ، در یک دوراهی، مسیر را به سمت چپ (شمال غربی) ادامه دادیم. این مسیر، در بخش‌هایی بدون شیب بود و در بخش‌هایی شیبِ رو به پایین داشت که در نهایت به پایین‌ترین بخشِ خط الراس که گردنه یا زین اسبی کارا بود می‌رسید. گردنه کارا که آن را با عنوان «گردنه یون» نیز می‌شناسند در ارتفاع ۲۶۱۰ متری است. در این گردنه، یک تابلوی راهنما نیز وجود داشت.بعد از گردنه کارا، پاکوبِ پیشِ رویمان در جهت شمال غرب با شیب نسبتاً تندش مشخص بود. این مسیر نسبت به مسیری که طی کرده بودیم پوشش گیاهی انبوه‌تری داشت. طوری که گل‌های زیبای بهاری، لذت صعودمان را دو چندان می‌کرد. در این پاکوب که روبرویمان میله‌ی فلزی قله نیز مشخص بود، به مسیرمان ادامه دادیم و در ساعت ۱۰:۴۵ به جانپناه دوشاخ رسیدیم. جانپناهی که با ورقه‌های فلزی در ساده ترین شکل ساخته شده بود. از این جانپناه به دو طریق می توان به قله‌ی دوشاخ رسید. مسیر غرب جانپناه که مسیری کاملا دست به سنگ و کمی چالشی‌ست و مسیر شمال شرق جانپناه که پاکوب و انتخاب ما نیز بود. این پاکوب با امتداد در جهت شمال و سپس به سمت جنوب (با دور زدن قله) به قله می‌رسید.در نهایت در ساعت ۱۱ به قله دوشاخ رسیدیم. به دلیل موقعیت خطرناک قله و نبود فضای کافی، عکس دست جمعی، در زیر قله گرفته شد. روی قله دوشاخ، در جهت شرق، پناهگاه پلنگچال و قله‌ی کماچال، در شمال، دوشاخ شمالی و سیاه‌سنگ وهمچنین بیشتر قله‌های خط الراس توچال مشخص بود. پس از استراحت، در ساعت ۱۱:۳۰ مسیر فرود را پیش گرفتیم.مسیر فرودمان تا قبل از قله‌ی چین کلاغ همان مسیر صعودمان بود. قبل از قله‌ی چین کلاغ به جای صعود مجدد قله، از طریق دوراهی‌ای که وجود داشت به سمت راست (غرب) تراورس کردیم. ادامه‌ی این مسیر، به یال غربی چین کلاغ می‌رسید که مسیر بهتری برای فرود بود.چون هدفمان فرود از دره بیدستان بود، در نقطه ای از یال، به سمت شرق و داخل دره متمایل شدیم. در ساعت ۱۴:۳۰ به چشمه رسیدیم. با نیم ساعت استراحت و صرف ناهار، مسیر داخل دره را ادامه دادیم و در نهایت در ساعت ۱۶ برنامه در شهرک بام تهران پایان یافت. حمید میرزائی   h.mirzaie26@gmail.com
ادامه مطلب

گزارش صعود قله کماچال

برنامه‌ی صعود قله‌ی کماچال، در ساعت ۵:۱۵ صبح روز جمعه با حضور ۲۷ نفر از همنوردان، با عنوان اولین گام از سری برنامه‌های آماده سازی پلکانی صعود قله‌های علم کوه سبلان و دماوند آغاز شد.مسیر صعود ما، یال جنوبی کماچال بود. پس، از سمت شمال غربی پارکینگ توچال، از طریق یک ورودی، وارد جاده‌ای خاکی شدیم. پس از ده دقیقه پیمایش، با توجه به وجود شیبی تند در ادامه‌ی مسیر، تیم توسط سرپرست در جایی بدون شیب برای تنظیم باتوم متوقف شد. در ادامه با عبور از کنار دکل‌های برق و بعد از آن درختان کاج وارد شیب تندی شدیم که در جهت شمال غرب بود. برای جلوگیری از افزایش ناگهانی ضربان قلب و خستگی زودرس، سرقدم با قدم‌های آرام و پیوسته گام برداری می‌کرد. تنفس درست و استفاده‌ی موثر از باتوم از نکات قابل توجه در شیب‌های تند است که مرتب گوشزد می‌شد.در انتهای این شیب، منبع آبی وجود دارد که در کنار آن، تیم برای استراحت و معارفه متوقف شد. پس از این توقف و آشنایی اولیه، پیمایش همچنان در جهت شمال غرب ادامه پیدا کرد. پشت سرمان خورشیدی که بالا آمده بود با تابش روی گیاهان سبز و گل‌های رنگارنگ بهاری، عجیب جلوه‌گری می‌کرد.ادامه‌ی مسیر، شیب نیمه تندی داشت تا اینکه در نهایت در ساعت ۶:۴۰ به قله‌ی پاکوپا به ارتفاع ۲۲۶۵ متر رسیدیم (البته می توان قبل از قله‌ی پاکوپا مسیر را از سمت شرق نیز ادامه داد) در غرب قله، پاکوبی مشخص است که با گذر از دره‌ی پاکوپا به مکانی به نام هفت حوض در دره‌ی درکه (مسیر درکه - پلنگچال) می‌رسد. مکانی که شامل هفت حوضچه‌ی سنگی و طبیعی ست. چون ادامه‌ی مسیر، فرود با شیبی تند بود، روی قله‌ی پاکوپا نکات لازم برای گام برداری ایمن در این شیب، گفته شد. از قله‌ی پاکوپا مسیر به سمت شمال امتداد می‌یابد. در مکانی که به شکل گردنه بود (در شمال، کوه گُلارَنگ و در جنوب، قله‌ی پاکوپا) تیم برای صرف صبحانه متوقف شد.همزمان با صرف صبحانه، قله‌ی چین کلاغ در غرب، که از طریق گردنه کارا به قلل دوشاخ می‌رسید، معرفی شد. پس از حدود ۲۰ دقیقه، پیمایش در مسیر پاکوبی که روی یال امتداد داشت ادامه پیدا کرد. یالی که در شرق، دره‌ی درکه و غرب آن مسیر اصلی ایستگاه یک به پنج توچال بود. در بخش‌هایی از مسیر، شیب، تقریبا تند می‌شد.در ارتفاع ۲۶۰۰ متری به یک گوسفندسرا رسیدیم که بخشی از آن با سنگ‌هایی محدود شده بود. گل‌ها و گیاهان تازه روییده‌ی بهاری، لذت صعود را دوچندان می‌کرد. قله‌ی کلکچال و اسپیلت در شرق و دوردست خودنمایی می‌کردند.در نهایت بدون هیچ چالشی در ساعت ۹ به ارتفاع ۲۷۰۰ متری رسیدیم که یک دوراهی بود. پاکوب سمت راست (در جهت شرق) به شکل تراورس، به مسیر اصلی بین ایستگاه ۲ و ۵ می‌رسید. ما از طریق پاکوبِ سمت چپ که روبرویمان بود و شیب متوسطی داشت به مسیر ادامه دادیم. انتهای این شیب، مسیر به سمت شمال شرق و سپس شمال متمایل می‌شود و با گذر از کنار مسیر اصلی ایستگاه پنج، به قله‌ی کماچال می‌رسد.ما در نهایت ساعت ۱۰:۱۵ به این قله رسیدیم. در زمان اجرای برنامه، تابلویی روی قله نبود و تنها مشخصه‌ی قله، یک نقطه‌ی مختصات دار بود که روی آن «ولنجک N.G.O» حک شده بود. در شمال قله، خط الراس زیبای توچال که در پایین دست آن ایستگاه پنج و جانپناه اسپیدکمر بود، خودنمایی می‌کردند. در غرب و شمال غرب نیز قله‌های پلنگچال، گردنه‌ی اشترگردن و شاهنشین بود.روی قله، گروه به دو دسته تقسیم شد. هفت نفر از همنوردان به همراه یک مربی به ایستگاه پنج توچال و از آنجا از طریق تله کابین به ایستگاه یک رفتند. ما تیم باقی مانده نیز از طریق مسیر اصلی و در بخش‌هایی روی یال در ساعت ۱۲ به ایستگاه دو رسیدیم و پس از نیم ساعت استراحت و صرف ناهار در ساعت ۱۲:۳۰ از طریق مسیر اصلی، راهی ایستگاه یک شدیم. در نهایت، برنامه بدون هیچ چالشی در ساعت ۱۴ در پارکینگ توچال پایان یافت. حمید میرزائی   h.mirzaie26@gmail.com
ادامه مطلب

گزارش صعود به دیواره داراب مسیر پارتیزان

درود به روح بلند کوهستان و بیدلان شیدایشدیواره‌ی سنگ‌نوردی داراب، واقع در استان فارس، به عنوان یکی از مقاصد پرطرفدار سنگ‌نوردان در ایران شناخته می‌شود. این دیواره به واسطه زیبایی طبیعی، چالش‌های فنی و شرایط مساعد جغرافیایی، جایگاهی ایده‌آل در میان علاقه‌مندان به این رشته ورزشی یافته است. با ارتفاعی بالغ بر 400 متر، دیواره داراب از مرتفع‌ترین دیواره‌های طبیعی کشور به شمار می‌رود. سنگ‌های آن عمدتاً از نوع آهکی بوده که شرایط مطلوبی را برای صعود فراهم می‌سازند. افزون بر این، آب و هوای معتدل و دسترسی مناسب به امکانات رفاهی در منطقه داراب، هر ساله پذیرای سنگ‌نوردان حرفه‌ای و آماتور از اقصی نقاط کشور است. شرح گزارش برنامه:تاریخ: چهارشنبه، بیست و ششم دی‌ماه سال 1430 هجری شمسی ساعت: 18:00 با هماهنگی سرپرست محترم برنامه، جناب آقای مهدی فراهانی، و با همراهی ۴ نفر از اعضای فنی باشگاه کوهنوردی آلپ (آقایان مهدی فراهانی، علیرضا رشید، حسین تمیمی، نوید محمدی و حسین مهاجرپور)، به منظور صعود به مسیر پارتیزان در دیواره داراب، عازم فرودگاه مهرآباد تهران شدیم. بر اساس برنامه‌ریزی قبلی و با تهیه بلیت پرواز توسط یکی از همنوردان، ساعت ۱۹:۰۰ به مقصد شیراز پرواز کردیم و در ساعت ۲۰:۳۰ به این شهر زیبا وارد شدیم. متعاقباً، با استفاده از دو دستگاه خودروی تاکسی فرودگاه، به سمت داراب حرکت کرده و در ساعت ۲۴:۰۰ به شهر داراب رسیدیم. با هماهنگی‌های صورت گرفته توسط سرپرست برنامه با جناب آقای سیروس اهوازیان (گشاینده مسیر پارتیزان)، محل اقامتی آرام با امکانات مناسب و دسترسی مطلوب در مقابل دیواره پارتیزان برای اعضای باشگاه مهیا گردید. پس از استقرار، کلیه همنوردان نسبت به آماده‌سازی کوله‌ها و تجهیزات فنی مورد نیاز برای صعود اقدام نموده و تا صبح استراحت نمودند. بر اساس برنامه‌ریزی از پیش تعیین شده، راس ساعت ۶:۰۰ صبح بیدار شدیم و به سمت محل آغاز صعود حرکت نمودیم. پس از پیمایش حدود ۱۰ دقیقه از محل اقامتگاه به پای دیواره رسیدیم و راس ساعت ۷:۰۰، تمامی نفرات مجهز و آماده، صعود را در قالب دو کرده مجزا (یک کرده ۲ نفره و یک کرده ۳ نفره) آغاز نمودند. طول‌های صعود: طول یکم: دارای درجه سختی 5.10b، به طول 50 متر، با یک کارگاه راحت و یک کراکس در میانه مسیر.طول دوم: دارای درجه سختی 5.10b، به طول 50 متر، با یک کارگاه راحت و بدون کراکس.طول سوم: دارای درجه سختی 5.10d، به طول 50 متر، دارای کارگاه راحت و بدون کراکس.پس از اتمام طول سوم، نفرات به یک فضای تاقچه بزرگ در ابتدای طول چهارم وارد شده و با رعایت اصول ایمنی و حمایت لازم، تراورسی را به سمت شمال و سپس به سمت شرق با حرکت در جهت رول‌ها طی نمودند. طول چهارم: طول این تراورس 50 متر بوده و درجه سختی آن 5.10b و بدون کراکس می‌باشد.این تاقچه بزرگ، محل مناسبی جهت استراحت و شب‌مانی بوده و توصیه می‌شود به منظور صعود ایمن‌تر، پس از صعود تا اواسط طول چهارم، شب را در این محل سپری نموده و صعود مابقی مسیر در روز بعد انجام گیرد. پس از استراحتی کوتاه، نفرات به همان ترتیب کرده اول و دوم صعود را ادامه داده و در کارگاه انتهای طول چهارم که طاقچه‌ای نسبتاً کوچک است (مناسب برای استقرار دو نفر، با اندکی ناراحتی برای سه نفر و دشواری برای چهار نفر)، مستقر شدند. کرده اول پس از صعود، بلافاصله طول پنجم را آغاز نمود تا کارگاه برای نفرات کرده دوم خلوت شود. طول پنجم: از کنار یک کنج با لاخ سنگ و یک کراکس در انتهای مسیر، به طول 50 متر و با درجه سختی 5.10b بوده و تا زیر کلاهک ادامه داشت. کارگاه این طول نیمه‌راحت بود.در ابتدای طول ششم، صعود با یک تراورس به سمت شرق ادامه یافت.طول ششم: تا روی طاقچه، به طول 15 متر و با درجه سختی 5.10d بود.پس از اتمام این طول، به یک طاقچه وسیع و راحت با کارگاه مناسبی رسیدیم که در آن یک باکس سفید حاوی دفتر یادداشت خاطرات صعود به دیواره قرار داشت. در ساعت ۱۲:۳۰، تمامی نفرات به این محل رسیده و پس از استراحت و ثبت خاطرات، به صعود طول هفتم دیواره پرداختیم.طول هفتم: دارای درجه سختی 5.10d، به طول 35 متر، با کارگاه راحت و بدون کراکس.طول هشتم: دارای درجه سختی 5.11a، به طول 30 متر، با یک کراکس در میانه مسیر و کارگاهی نیمه‌راحت.طول نهم: با یک تراورس به سمت غرب آغاز شده و دارای شیب منفی و کنج خفته به طول 30 متر و درجه سختی 5.11c می‌باشد.در ساعت ۱۴:۰۰، تمامی اعضا به این طول رسیدند و با توجه به محدودیت زمان و برنامه بازگشت، و همچنین درجه سختی طول‌های بعدی، از ادامه صعود صرف نظر نمودیم. شایان ذکر است:طول دهم: دارای درجه سختی 5.10d و به طول 30 متر.طول یازدهم: دارای درجه سختی 5.10a و طول 15 متر است.پس از فرود از طریق کارگاه‌های طول‌های هفتم، هشتم و نهم، که بر روی همان کارگاه‌های صعود انجام شد، و پس از رسیدن به باکس سفید، استراحت و ثبت تصاویر، جهت فرود بعدی، از کارگاه ایجاد شده در سمت راست کلاهک تا اواسط طول چهارم فرود آمدیم. برای فرود از طول چهارم به سوم، پایین‌تر از درختچه، کارگاه زنجیر حلقه وجود داشته که مسیر آن با سنگ‌چین مشخص گردیده است. لازم به ذکر است که از این کارگاه تا کف مسیر دیواره، شکاف‌هایی وجود دارد که می‌بایست نسبت به احتمال گیر کردن طناب در آنها دقت کافی مبذول گردد.در نهایت تمامی نفرات در ساعت 21 به محل اقامت رسیدیم و پس از کمی استراحت برای بازدید و گردش و صرف شام به شهر داراب رفتیم.با هماهنگی قبلی برای بازگشت، دو عدد خودرو شخصی که جناب آقای سیروس اهوازیان، میزبان محترم، تدارک دیده بودند، روز جمعه ساعت 7 صبح به سمت شیراز رفت و پس از بازدید از حافظیه و باغ ارم شیراز و صرف نهار، ساعت 15 در فرودگاه شیراز حاضر شده و به سمت تهران بازگشتیم. تمامی اعضای باشگاه کوهنوردی و اسکی آلپ تهران ساعت 17 روز جمعه به تهران رسیدند و برنامه پایان یافت. نکات مهم:بهتر است برای صعود این دیواره از تهران و جلوگیری از خستگی، حتماً سفر هوایی را انتخاب کنید.صعود خود را حتماً با هماهنگی افراد محلی و بومی و حتماً با مشورت گشاینده مسیر، جناب آقای سیروس اهوازیان انجام دهید.بهترین فصل صعود این دیواره بهار تا پاییز است.به علت آهکی بودن و تیز بودن جنس سنگ دیواره داراب، بهتر است حتماً دستکش انگشت‌دار همراه داشته باشید.بهتر است برای کنترل زمان و زمانبندی مناسب برای صعود، حتماً روی تاقچه بزرگ اواسط طول چهارم شب‌مانی داشته باشید (کاملاً امن است).حتماً جهت فرود از بالای باکس سفید از کارگاه‌های زنجیر سمت راست استفاده کنید و تا حد امکان از روی کلاهک فرود نیایید.حتماً هر کرده دارای دو طناب 60 متری و 20 الی 25 عدد کوییک باشد. بلندترین طول دیواره دارای 20 عدد میانی می‌باشد.پی نوشت گزارش:نزدیک‌ترین مرکز درمانی: بیمارستان امام حسن مجتبی دارابمشاهده عکس های برنامه : کلیک کنید تهیه گزارش : حسین مهاجرپور hmp@gmx.com
ادامه مطلب

گزارش صعود زمستانه به قله کلون بستک

درود به روح بلند کوهستان و بیدلان شیدایش  روز پنجشنبه 7 دی با هماهنگی سرپرست برنامه جهت صعود به کلون بستک به همراه 6 نفر دیگر از همنوردان در ساعت 5:00 صبح همگی در محل قرار اول در گردنه قوچک راس ساعت به سمت شمشک و دیزین حرکت کردیم تا دیزین حدود 45 دقیقه تا 1 ساعت راه هست ، در ساعت 5:50 دقیقه همگی به ابتدای جاده دیزین رسیدیم که در حال حاضر جاده با خاکریز بسته شده و امکان دسترسی به سمت دیزین بالا و پیست وجود ندارد ، همگی دوستان پس از آماده شدن و تجهیز شدن در ساعت 6 صبح در جاده دیزین بالا به سمت تل تنگه حرکت کردیم ، پس از نیم ساعت پیمایش در جاده اصلی به سمت شمال شما به تل تنگه که در امتداد یک پل ماشین رو هست میرسید از اینجا باز هم باید به سمت شماد در مسیر رودخانه ادامه دهید که یک جاده خاکی وسیع هست پس از نیم ساعت پیمایش به آبشار تل تنگه رسیدیم و از اینجا به بعد دو مسیر وجود دارد یک مسیر ادامه به سمت شمال و صعود از شن اسکی هست که انرژی زیادی میگیرد و از زیر آبشار دوم دربند سر شروع میشود  و مسیر دوم صعود به روی یال در سمت غرب هست که ما به سمت غرب و روی یال رفتیم که کمی دست به سنگ داشت . بعد از پیمایش ملایم روی یال بالای دره با آفتاب شدن و رسیدن به منطقه سنگی با ارتفاع 3280 در ساعت 7:45 دقیقه همگی صبحانه خوردیم و ساعت 8 به صعود ادامه دادیم که از یک دست به سنگ دیگر عبور کردیم بالای دست به سنگ ها یکی از همنوردان خانم مریم باباسنگانی از صعود انصراف داد که با مشورت مربی ها و سرپرست برنامه آقای فراهانی ایشان را به پایین دست برگرداندند و ادامه برنامه توسط آقای رشید هماهنگی شد. از شروع دست به سنگ ها تا ارتفاع 3880 متر با استراحت های کوتاه و گام کوتاه به سمت شمال و شمال غربی پیمایش کردیم و در ساعت 11 روی یال اصلی قرار گرفتیم که از این نقطه قله کاملا مشخص بود و به سمت شمال شرقی مایل شدیم و صعود را ادامه دادیم و همگی نفرات در ساعت 12:30 دقیقه آقایان علیرضا رشید ، حسین تمیمی ، نوید محمدی ، حسین مهاجرپور و خانم محبوبه نجاری روی قله کلون بستک بودیم پس از گرفتن عکس و استراحت با تاکیدی که سرپرست برنامه آقای فراهانی  به ما داشتند از همان مسیری که صعود کرده بودیم به سمت تل تنگه فرود آمدیم و در ساعت 15:20 دقیقه به محل پارک خودرو ها رسیدیم .   پی نوشت : پناهگاه و جان‌پناه: مسیرهای صعود به قله کلون‌بستک فاقد پناهگاه یا جان‌پناه هستند. کوهنوردانی که قصد شب‌مانی در این منطقه را دارند، باید از چادر و تجهیزات لازم برای اقامت در هوای سرد استفاده کنند.دسترسی به آب: در طول مسیر صعود، هیچ منبع آب آشامیدنی وجود ندارد. بنابراین، کوهنوردان باید مقدار کافی آب همراه خود داشته باشندقلل مجاور کلون‌بستکقله کلون‌بستک در منطقه‌ای واقع شده است که با قلل دیگری مانند سرکچال و سیچال در نزدیکی قرار دارد. در غرب قله کلون‌بستک، خط‌الرأس کلون‌بستک به سرکچال وجود دارد که به سه قله سرکچال متصل می‌شود. همچنین در نزدیکی این قله، قله سیچال به ارتفاع 3729 متر قرار دارد که از بالاترین نقطه پیست اسکی دیزین قابل صعود است. پس از صعود به قله کلون‌بستک، کوهنوردان می‌توانند مسیر خود را در امتداد خط‌الرأس ادامه داده و به قلل سرکچال برسند.
ادامه مطلب
سایر گزارش ها

برنامه آماده سازی پلکانی صعود علم کوه، سبلان و دماوند

برنامه آماده سازی پلکانی صعود علم کوه، سبلان و دماوند

باشگاه کوهنوردی و اسکی آلپ در نظر دارد از اردیبهشت سال 1404 برنامه آماده سازی پلکانی صعود علم کوه، سبلان و دماوند را برگزار نماید.
در همین راستا افراد مبتدی و کوهنوردان تازه کار می‌توانند با شرکت در برنامه‌های اعلام شده تحت عنوان فوق تا تابستان پیش رو، خود را برای شرکت در برنامه‌های صعود قلل سبلان، علم کوه و دماوند آماده کنند.
بی شک الزامی به حضور در تمامی برنامه‌های ارائه شده نخواهد بود ولی برای رسیدن به یک آمادگی حداقلی، شرکت در 6 برنامه از جمله مورد آخر (شبمانی روی قله توچال) برای صعود قله دماوند ضروری می‌باشد.
هزینه در نظر گرفته شده برای حضور در این برنامه حداقلی در نظر گرفته شده است تا تمامی افراد علاقه‌مند، بدون دغدغه بتوانند حضور داشته و از خدمات سرپرستی، مربی راهنما و بیمه برخوردار ‌باشند.

واتساپ مشاوره ثبت نام: 09121942327 آقای علیرضا شوبیری

باد شدید سد راه صعودهای زمستانی امسال هیمالیا

عوامل متعددی هستند که می‌توانند باعث شکست اکسپدیشن‌های 8000 متری شوند از جمله هیپوکسی، سرمای شدید، بهمن، بیماری، حادثه و آب و هوای بد. زمستان امسال اما هر چهار اکسپدیشن اجرا شده در اورست، آناپورنا، ماناسلو و ماکالو بدون موفقیت در صعود به قله به پایان رسیدند و دلیل اصلی سه مورد آن وجود بادهای شدید ناتمام بود. مورد چهارم هم که تلاش انفرادی یوست کوبوش برای رسیدن به اورست بود پس از یک زلزله کوچک به پایان رسید. توجه داشته باشید که کوبوش البته به هدف این فصل خود یعنی ارتفاع 7500 متر رسید.

آناپورنا
بر اساس آمار موجود، از سال 1980 تاکنون وجود بادهای شدید تعداد هفت اکسپدیشن زمستانی از 23 مورد را در  آناپورنا ناکام گذاشته‌اند و اغلب موارد ناتمام مانده در ارتفاع بین 5600 تا 7300 متری کنسل شده‌اند.
البته باید توجه داشت که از آن 23 اکسپدیشن زمستانی آناپورنا در طول نزدیک به نیم قرن، تنها دو مورد موفقیت‌آمیز بوده‌اند و هر دو هم در زمستان سال 1987 بوده است.
امسال در برنامه اکسپدیشن زمستانی آناپورنا، سارا عبدویس کوهنورد ایرانی هم حضور داشت که این اکسپدیشن هم بعد از مدتی به دلیل شرایط بد آب و هوایی و وجود بادهای شدید در نهایت کنسل شد.

ماناسلو
در 17 ژانویه 2025، سیمونه مورو، نیما رینجی شرپا و اسوالد رودریگو پریرا تنها یک هفته پس از رسیدن به بیس کمپ ماناسلو، اکسپدیشن خود را لغو کردند. آنها تصمیم گرفتند به دلیل آب و هوای بد صعود را انجام ندهند. هواشناسی دو هفته بادهای شدید تا سرعت 150 کیلومتر در ساعت را پیش بینی کرده بود و تیم تصمیم گرفت به جای اینکه تا فوریه برای بهبود شرایط صبر کند، راهی خانه شود.
تاکنون از 24 اکسپدیشن زمستانی ماناسلو، هفت مورد به دلیل بادهای شدید ناتمام مانده‌اند. علاوه بر باد، عوامل دیگر شامل برف زیاد و خطر ریزش بهمن بوده است
اولین صعود زمستانی موفق ماناسلو، در 12 ژانویه 1984 از جبهه جنوبی و با وجود بادهای بسیار شدید (گاهی بین 150 تا 170 کیلومتر بر ساعت) انجام شد.

 

دنیس اوربکو (راست) و سیمونه مورو در طول برنامه صعود موفقشان به ماکالو در سال 2009

ماکالو
ابوالفضل گوزلی از ایران و شرپاهایش در زمستان امسال در ماکالو به ارتفاع حدود 7900 متری رسیدند، اما وزش باد شدید، پیشرفت بیشتر را غیرممکن کرد. از میان قلل 8000 متری، ماکالو یکی از بادخیزترین قله‌هاست و تاکنون از 14 اکسپدیشن زمستانی، 12 مورد به دلیل باد شدید کنسل شده است.
تنها صعود موفقیت‌آمیز زمستانی ماکالو در 8 فوریه 2009 انجام شده است. دنیس اوربکو و سیمونه مورو بدون کپسول اکسیژن ماکالو را برای اولین و آخرین بار در زمستان صعود کردند.

www.explorersweb.com

بازگشت یوست کوبوش، رکورد زمستانی اورست در مسیر غربی تایید شد

یوست کوبوش آلمانی که در تلاش برای صعود زمستانی انفرادی اورست از مسیر غربی بود، به بیس کمپ بازگشته است. او چادر خود را در گردنه لهولا (Lho La) دور زد و تمام راه را تا نزدیکی لوبوچه بدون وقفه ادامه داد.
کوبوش قبل از اینکه داخل کیسه خوابش بیفتد، از طریق پیامک به اکسپلورز وب اطلاع داد: «شنبه شب با بادهای شدید جنگیدم و در تاریکی با هدف رسیدن به بالاتر از ارتفاع 7500 متر پیش رفتم و در نهایت موفق شدم.»
کوبوش آنقدر به راه خود ادامه داد تا اینکه جی‌پی‌اس ساعت او چند متر بالاتر از رکورد 7500 متری سال 1983 را ثبت کرد: 7537 متر.
کوبوش گفت: «تاریک بود، اما من تا آنجا که ممکن بود، فراتر از شانه غربی تا انتهای خط الراس برفی و ابتدای یک بخش سنگی پیش رفتم.»
کوبوش در تماس تلفنی از بیس کمپ به ما افزود: «درست است که تنها چند متر بیشتر است، اما از نظر ذهنی برای من مهم بود.» علی‌رغم داشتن سرفه‌های خشک معمول در ارتفاعات، صدای این کوهنورد جوان واضح و سالم بود.
کوبوش گفت که او تمام مسیر صعود را در شرایط برفی خوب و در یک حرکت به سبک آلپاین از کمپ یک خود در نیمه راه تا گردنه لهولا انجام داده و در آنجا کمپی برقرار کرده بود. او در برنامه‌های زمستانی قبلی خود در این مسیر اورست، کمپ دومی تشکیل نمی‌داد و در عوض چادر و وسایلش را تا آخر بالا و پایین می‌برد.
او گفت: «در واقع، چالش‌برانگیزترین بخش صعود، حفر سکوهایی برای چادر بود که برای استراحت توقف کردم. به همین دلیل تجهیزاتم را به حداقل رسانده بودم. من هیچ چیز غیر ضروری با خود حمل نمی‌کردم، جز شاید کمی سوخت یدک.»
در آخرین بخش صعود، کوبوش چادر خود را در ارتفاع 6800 متری ترک کرد، تا ارتفاع 7537 متری پیش رفت و سپس به سرعت به چادر خود بازگشت تا کمی بخوابد.
کوبوش در مورد برنامه آینده‌اش گفت: «من در این برنامه چیزهای زیادی یاد گرفتم و مهمتر از همه، در اولین حرکتم به سمت بالای کوه به هدفی که داشتم و آن شکستن رکود پیشین بود رسیدم. در حال حاضر، واقعاً به استراحت نیاز دارم و زمان برای تصمیمگیری وجود دارد.»
www.explorersweb.com

سه تیم زمستانی 8000 متری در حال آخرین تدارکات

هر سه تیم اکسپدیشن 8000 متری زمستان امسال منتظرند تا زمستان کوهنوردی به طور رسمی در ساعت 3:06 بعدازظهر به وقت نپال در تاریخ 21 دسامبر آغاز شود و تا آن زمان همگی به خوبی در حال آماده سازی برای صعود خواهند بود.
1. اورست از رخ غربی
یوست کوبوش (Jost Kobusch) از آلمان به تلاش خود برای دستیابی به هدف بلندمدت و جاهطلبانهاش ادامه میدهد: صعود انفرادی زمستانی اورست از طریق دیواره غربی. پس از تلاش برای صعود به قلهای صعودنشده در مرکز نپال و چند روز پیادهروی در دُولپو، کوبوش به منطقه خمبو رسیده است. او تا تاریخ 22 دسامبر به بیسکمپ اورست نخواهد رفت و به همهوایی در قلههای نزدیک ادامه خواهد داد. کوبوش تأکید میکند که پروژه انفرادی زمستانی اورست او شامل چندین مرحله خواهد بود و او هنوز به مرحله نهایی نرسیده است. او گفت: «در زمستانهای 2019-20 و 2021-22، [دو تلاش قبلیاش] زمان زیادی را صرف کار بر روی مسیر کردم، اطلاعات زیادی کسب کردم و مهارتهایم را تقویت کردم.» زمستان گذشته، یک آسیب او را مجبور به لغو برنامه کرد. این بار هم او میگوید که هنوز انتظار رسیدن به قله را ندارد. او اخیرا گفت که: «هدف این است که در این مرحله رکورد ارتفاع ثبت شده توسط یک تیم فرانسوی در سال 1983 را بشکنم. آنها در زمستان به ارتفاع 7500 متر در دیواره غربی رسیدند. من دوست دارم بالاتر بروم و ارتفاعات بالاتر را کشف کنم.»
2. آمادابلام قبل از آناپورنا
الکس تیکون (Alex Txikon) اسپانیایی و تیم سون سامیت ترکز نیز در دره خمبو هستند و در راه بیس کمپ آمادابلام. این کوهنورد باسکی رهبری گروه بزرگی را بر عهده دارد شامل یک تیم شرپا و چندین کوهنورد که تنها برای آمادابلام آمدهاند و دیگرانی که مایلند با تیکون ادامه دهند تا تلاش کنند آناپورنا را در زمستان صعود کنند. او پیش از این هم در زمستان گذشته روی آناپورنا تلاش کرده بود. این تیم همچنین شامل ماتیا کونته (Mattia Conte) و والدمار کووالسکی (Waldemar Kowalewski) از لهستان و ساجد سدپارا از پاکستان است. کوهنوردان دیگری که معمولاً در اکسپدیشنهای سون سامیت حضور دارند نیز ممکن است به زودی به این تیم بپیوندند. ساجد سدپارا و کووالسکی تأیید کردند که برنامه این است که طی چند روز آینده یک تلاش سریع برای قله آمادابلام انجام دهند تا بتوانند تا تاریخ 6 دسامبر به قله برسند. آنها قصد دارند آناپورنا را به سبک کلاسیک با حمایت شرپاها، ثابتگذاری مسیر و اکسیژن کمکی برای حداقل برخی از کوهنوردان تیم صعود کنند.
3. از ایتالیا تا ماناسلو
در همین حال، سیمونه مورو (Simone Moro) بیشتر نوامبر را در نپال گذرانده و علاوه بر فعالیت به عنوان خلبان، در حال گذراندن فرایند همهوایی بوده است. او اکنون به ایتالیا بازگشته است تا برخی تمرینات نهایی را قبل از رفتن به ماناسلو برای یک تلاش به سبک آلپاین با نیما رینجی شرپا (Nima Rinji Sherpa) انجام دهد. این شرپای 18 ساله، جوانترین فردی است که 14 قله بالای 8000 متر را فتح کرده است و در حال حاضر در نپال و اقصی نقاط دنیا سخنرانی انگیزشی میکند.
www.explorersweb.com

مسئول بخش خبری؛
علیرضا شوبیری

باربارا زانگرل و اولین صعود فلش روی دیواره ال کاپیتان

باربارا بابسی زانگرل، سنگنورد مطرح اتریشی با موفقیت خود در صعود فلش مسیر فری رایدر دیواره ال‌کاپیتان، همه را شگفت‌زده کرد و به نخستین فردی تبدیل شد که توانسته این مسیر را به‌صورت فلاش صعود کند. زانگرل در فاصله چهار روز از ۱۹ تا ۲۲ نوامبر 2024، مسیر معروف فری رایدر (5.13a) را با 1000 متر ارتفاع بدون هیچ سقوطی (پاندولی) با موفقیت کامل صعود کرد. او با حمایت همنورد قدیمی‌اش، جاکوبو لارچر ایتالیایی که او نیز در تلاش بود تا این مسیر را به‌صورت فلاش صعود کند اما یک بار سقوط کرد، به این موفقیت ارزشمند دست یافت. مسیر فری رایدر به‌خاطر صعود الکس هانولد در فیلم فری سولو به‌خوبی شناخته شده است. زانگرل ۳۶ ساله حالا نخستین فردی شده که توانسته مسیری را بر روی این دیواره عظیم به‌صورت فلاش صعود کند. زانگرل گفت که دوستش کالین پاویک، سال‌ها سعی کرده بود او و لارچر را قانع کند که باید فرصتی برای صعود فری رایدر به خود بدهند، اما او واقعاً باور نداشته که صعود  فلاش ممکن باشد.

گفتنی است این دو سنگنورد در سال‌های گذشته هم صعودهای ارزشمند دیگری در مسیرهای دیگر ال کاپیتان داشته‌اند.

* صعود فلش یک مسیر در سنگنوردی به معنای صعود موفق در اولین تلاش می‌باشد. البته در صعود فلش سنگنورد از قبل اطلاعاتی راجع به مسیر جمع‌آوری می‌کند ولی هیچ تلاشی روی مسیر انجام نداده است.

www.climbing.com

گزارش از؛

علیرضا شوبیری