موقعیت جغرافیایی استان

شرح گزارش برنامه

بهترین فصل صعود: این قله قابلیت صعود در تمامی فصول سال را دارد اما صعود در فصل زمستان نیاز به تمهیدات ویژه دارد. ضمنا حرکت روی خط الراس در هنگام وزش باد شدید بسیار خطرناک است.
منابع آب در مسیر: 1- ابتدای مسیر صعود در مجاورت زمین فوتبال
2- آبشار در اواخر مسیر فرود(به جهت امکان تردد احشام توصیه نمیگردد)
آنتن دهی تلفن همراه: در تمامی مسیر تلفن همراه آنتن دارد.
 
مکان‌های مناسب کمپینگ و شبمانی: هیچ پناهگاه و یا جانپناهی در مسیر وجود ندارد و در صورت ضرورت میبایست از چادر مناسب فصل جهت شب مانی استفاده کرد.
وجه تسمیه قله: به علت وجود بقایای قلعه ای تاریخی در این خط الراس میباشد. قلعه شاه دژ که در میان اهالی به شاه دزد نیز معروف شده، بر بلندای یکی از قله های رشته کوه البرز در منطقه آسارا موسوم به گورا یا بورا در یک کیلومتری روستای سرزیارت و امتداد روستای سیجان واقع شده است.  قلعه ای صعب العبور که در زمانهایی توسط برخی سودجویان مورد حفاری غیرمجاز برای یافتن گنج قرار گرفته و تخریب شده است. این قلعه از دوره ایلخانان بر بالادست صخره های سترگ و سخت و لبه پرتگاه بنا شده تا دسترسی به آن دشوار باشد، آنچنان دشوار که پس از گذر قرنها، رسیدن به آن تنها با تجهیزات کوهنوردی و مهارت و آشنایی با مسیر آنهم توسط کوهنوردان میسر است. مسیر دشوار دسترسی به این قلعه موجب شده تا اطلاعات کمی از این قلعه در اختیار باشد. براساس اطلاعات موجود قلعه هایی به همین نام (شاه دژ) در سراسر ایران وجود دارد و گفته می شود این قلعه نیز یکی از قلعه های حسن صباح، مروج مذهب شیعه اسماعیلیه در ایران است که در دوره سلجوقیان قلعه های زیادی در سلسله جبال البرز بنیان نهاد.  این قلعه ها در مکانهایی ساخته می شد که کسی نمی‌توانست به آسانی به آنها دست یافته و وارد قلعه شود. شاه دژ کرج قلعه مستحکمی بوده که اکنون فقط بقایایی از آن باقی مانده که به گفته دهیار روستای سیجان (روستایی که در مجاورت این قلعه واقع شده)، هنوز آثاری از حضور حسن صباح و هوادارانش در آن به چشم می خورد.

شرح برنامه:
اعضای باشگاه شامل ۸ نفر راس ساعت ۶ صبح با خودروهای شخصی از مبدا میدان المپیک به مقصد روستای سیجان حرکت کردیم و پس از طی مسافت 66 کیلومتر در ساعت ۷ و ۱۵ دقیقه به مقصد خود در مجاورت زمین فوتبال روستای سیجان که نقطه آغازین صعود بود رسیدیم. وضعیت هوا صاف با لکه های کوچک ابر بود و باد ملایم با سرعت حدود ۶ کیلومتر برساعت در جهت جنوب به شمال بود و شرایط در طول برنامه بدون بارش پیش بینی شده بود . دمای هوا در حدود ۱۵ درجه بود و وضعیت آب و هوا نوید بخش صعودی مناسب بود. حرکت گروه به سرقدمی آقای مهدی فراهانی به سوی قله و خط الراس شاه دژ راس ساعت ۷ و ۳۰ دقیقه آغاز شد. جهت حرکت ابتدا به سمت شمال شرق و پس از صعود از یال فرعی اول با به سمت شمال تغییر پیدا کرد. پس از طی فاصله ای در مدت حدود یک و نیم ساعت در شیبی نسبتا تند با سرعت متوسط در ساعت ۹ صبح به ابتدای مسیر سنگی صعود رسیدیم. پس از توقف ۳۰ دقیقه ای که به استراحت و صرف صبحانه گذشت با تدبیر سرپرست به منظور ایمنی بیشتر به ۴ گروه دو نفره که به صورت همطنابی و توانایی های دو نفره و تایید سرپرست صورت گرفت وارد مرحله فنی شدیم. گروه ها پس از پوشیدن کلاه ایمنی و هارنس، یکی پس از دیگری و با فاصله ای در حدود 5 الی 10 متر حرکت خود را آغاز نمودند، با عبور از یک دهلیز ( به سمت غرب) در ابتدای مسیر و با دست به سنگ شدن و گذراندن درگیری های متعدد بعد از حدود نیم ساعت به سمت شرق و ادامه به سمت شمال و عبور از شکافی با شیب زیاد و سنگی به ابتدای خط الراس رسیده و پس از گذراندن مسیری ۲۰ دقیقه ای  موفق به صعود به قله شاه دژ شرقی (نسام دار) شدیم. این قله به علت قرار گرفتن قلعه معروف به شاه دژ بروی آن، معروفترین ارتفاع خط الرأس میباشد اما بلندترین نقطه ارتفاعی آن نمی‎باشد. پس از تصویر برداری به منظور ثبت خاطرات گروه از این مکان تاریخی، حرکت تقریبا در جهت غرب به شرق (شمال غربی – جنوب شرقی) به سمت قله شاه دژ شرقی(شاه نشین) در منتها الیه خط الرأس ادامه یافت. این مسیر در طول خود دارای کمترین تغییر ارتفاع می باشد اما تقریبا تمامی مسیر سنگی بوده و عبور از آن مستلزم دست به سنگ شدن و حفظ تعادل در تیغه خط الرأس می‎باشد. سختی عبور از این خط الرأس مشکل تر از تیغه هایی همچون ژاندارک یا تیغه دارآباد می‎باشد. لازم به ذکر است مسیر در طول خود در مقاطعی شامل چند مسیر فرعی است که در همه آنها بجز یک مسیر حرکت به صورت کامل از روی تیغه صورت نمیپذیرد که حرکت گروه باشگاه آلپ در تمامی مسیر صعود از روی تیغه اصلی صورت پذیرفت به جز تراورس پایانی به سمت قله اصلی که صرفا یک هرم را تراورس کرده و به قله منتهی میشود. تمامی تجهیزات لازم از جمله ۴ حلقه طناب 50 متری به همراه کارابین‎ها و هارنس و کلاه ایمنی برای تمامی افراد وجود داشت تا از حمایت های همطنابی هم بهره دار شوند. با توجه به آمادگی و تجربه اعضای گروه که کما بیش متفاوت بود و صلاحدید سرپرست مسیر بادقت بسیار بالایی پیموده شد و ملاحظات برای تمامی نفرات به خوبی در نظر گرفته شد . بدین ترتیب حرکت گروه تا ساعت ۴ بعد از ظهر در بالاترین نقطه خط الرأس ادامه یافت و در این ساعت اعضای گروه موفق به صعود قله شاهنشین(شاه دژ شرقی) با ارتفاع 3070 متر شدند. در طول مسیر از توقف برای صبحانه تا صعود قله بجز دقایقی که به جهت نوشیدن آب و تنقلات یا عکس گرفتن صرف شد توقف مدت دار دیگری نداشتیم به جز چند مورد رسیدن گروه های همطنابی آخر که در نهایت با طی زمانی در حدود ۷ ساعت و 30 دقیقه و تغییر ارتفاعی معادل970 متر در ساعت ۱۶ در قله شاه دژ، لحظه خاطره انگیز دیگری در صفحه خاطرات ما ثبت شد. پس از ثبت عکسهای یادگاری گروه در ساعت 16:30 دقیقه فرود گروه به سرقدمی و سرپرستی آقای مهدی فراهانی آغاز شد . این مسیر دارای شیب نسبتا تندی بوده و خطر سقوط سنگ افراد را تهدید مینماید که با تدابیر سرپرست  چینش و حرکت به گونه ای تنظیم شد که توقف ها و حرکت های نفرات در طول صف موجب حفظ ایمنی همنوردان گردد. توقف ما در مجاورت جویبار زیبایی که از آبشاری کوچک نشأت میگرفت برای استراحت و اضافه شدن نفرات آخر صورت گرفت و مناسب با توانایی افراد همچنان در اوج دقت و ملاحظه پیش میرفت. زیبایی های مسحور کننده با تاریک شدن هوا و گذاشتن هدلامپ ها کمتر به چشم میرسید و هوا نسبتا سرد تر شده بود که عموما نفرات از پوشش مناسب تجهیز بودند . پس از حرکت دوباره و پیمودن مسافتی با شیبهای تند و سنگی به انتهای دره و بستر رودخانه رسیدیم و با کمی استراحت مسیر تا به جاده آسفالته چیزی حدود یک ساعت پیمایش داشت نهایتا این برنامه خاطره انگیز در ساعت ۲۱:۳۰ به فرود کامل تا لبه جاده آسفالت انجامید و نفرات با وسیله های شخصی عازم منازل شدند ( لازم به ذکر است برنامه مدت زمان بیشتری از پیش بینی داشت که به صلاحدید سرپرست با توجه به شرایط نفرات و هماهنگی و ایمنی کامل گروه ایجاد شد)
کل زمان برنامه ۱۳:۲۷ دقیقه محاسبه شد.