شرح گزارش برنامه

در گوش مبارکتان می‌گوییم، مبادا که نامحرمان بشنوند: "ما را همه شب نمی‌برد خواب"!
هیچگاه از خاطر نخواهیم برد که روزگاری نه چندان دور پا به دامنه اولین کوهی که ارتفاعی حدود 3800 متر داشت گذاشتیم و از خود پرسیدیم: " اصلاً راه داره ما تو اون بالا مالاها بریم؟ بالای ده کیلومتر پیاده‌ روی داره. تازه زیر قله هم دست به سنگه و شیبش تنده!". بدین شرح، لازم به توضیح نیست که صعود دماوند برایمان رویایی بود دست نیافتنی ویا حداقل به‌ سختی دست‌یافتنی. قله پس از قله، قدم به قدم و نفس به نفس ِ همنوردانی مهربان و متین، با صبر و آرامش سعی در بهبود اوضاع داشتیم که چرخ گردون را سپاس، میسر شد. یک هفته مانده به آغاز برنامه سه روزه دماوند دلمان تالاپ تلوپ می‌کرد که نکند ریه‌های حساس شده در سال‌های اخیر تپه گوگردی را تاب نیاورد. نکند شیب دامنه و زیر قله نفسمان را ببرد. نکند که سرمای منفی 13 درجه قله به قندیل تبدیلمان کند و .... .
خودمان را جمع و جور کردیم، نگاهی به اطراف انداختیم، دیدم نه تنها این کار که بسیاری از امور به ظاهر غیرممکن را دیگران پیش از ما و به آسانی سر کشیدن لیوانی آب به پایان رسانده‌اند. قضیه از چه قرار است؟ آن همه جسارت و خواستن را کجای تاریخچه پر پیچ و خم زندگیمان جا گذاشتیم؟ ما که آماده‌ایم! ما که خلنو و آزادکوه و جانستون و شب مانی کلوم‌ بستک را سه سوته به خاطره بدل کردیم. ما که هرچه خواستیم را به دست آورده‌ایم. صعود دماوند در این دریچه هوایی مناسب آن هم از جبهه جنوبی حقیقتاً بوقی در اتوبان است!

سیمرغ‌ترین سیمرغ
دماوند! سرلیست قلل طرح سیمرغ کشور با بلندترین ارتفاع. 5609 متر عضله خالصِ متعلق به مازندران که پیکربندی با صلابتش ما را به یاد پهلوانان دلیر کشتی این سرزمین می‌اندازد. این استان از هر نظر باعث شگفتی است و به جرات می‌توان گفت زمردی بر پیشانی ایران جا خوش کرده که فرهنگ و اصالت مردمش در کنار حس مهمان نوازی و گویش زیبایشان روح انسان را جلا می‌دهد. وقتی مازنی‌ها شروع به فارسی صحبت کردن می‌کنند، ناخودآگاه پرتابمان می‌کنند به جایی که می‌شود چشم‌ها را بست، لبخند زد و آسوده‌خاطر بود که صداقت نقی معمولی و خانواده‌اش شما را احاطه کرده است. مازندران شیرین است و سبز، شرجی است و آبی، دلیر است و گرم. سوغات فراوان دارد. انواع ترشیجات، صنایع دستی، کلوچه‌های    بی نظیر، لبنیات خوش طعم و انواع ماهی و سبزیجات. مرکباتش را که نگو و نپرس. فرودین و اردیبهشتی متعادل دارد و از خرداد روی گرم خودش را نشانمان می‌دهد. این گرما تا اواخر شهریور می‌‌تازاند و از مهر ماه پیچ و خم جاده و جنگل‌هایش که برگ‌ریزان پاییزی را فرا می‌خواند به قدری محسور کننده است که دلتان نمی‌آید عاشق نشوید، حتی اگر بعد از دویست و دوازده شکست عشقی پشت دستتان را داغ کرده باشید. دماوند اما به سبب مجاورت شهرستان دماوند آب و هوایی غیر شرجی و در شش ماهه نخست سال عمدتاً مطبوع دارد(وضعیت آب و هوای دامنه و قله دماوند به این شکل نیست و باید به توضیحاتی که در ادامه ارائه شده است توجه کنید). دامنه کوه پوشیده از گیاهان دارویی و گون و یاسمن و علف بره است. چــــه صدای آرامبخشی دارد ملودی زنگوله‌ بره و بزغاله‌ها. اما این ماجرا از ارتفاعی به بعد کاملاً متفاوت است.
بر حذر باش که هر کوه زمانی دارد
مناسب‌ترین فصل صعود به دماوند از جبهه جنوبی (ملقب به کم‌چالش ترین مسیر) بازه مرداد و شهریور است که صد البته نیازمند بررسی دقیق وضعیت آب و هواست. به عنوان مثال با وجود برگزاری این برنامه در تاریخ 10 الی 12 شهریور، انتظار دمای منفی 13 درجه در قله را داشتیم!تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل!
بدین سان به جاده زدیم
راس ساعت 8:30 صبح در میعادگاه همیشگی‌مان(زیر پل سِّد خندان) گرد هم آمدیم و به جاده زدیم. مقصد؟ جاده هراز! منطقه پلور و به طور خاص رینه همان جایی است که شما برای صعود به دماوند می‌بایست خود را به آن برسانید. پیش از ورود به مسیر فرعی، صبحانه در رستورانی که باشگاه تدارک آن را دیده بود صرف شد. وارد جاده لار شدیم و سپس با توجه به تابلو‌ها خود را به محلی رساندیم که خودروهای شاسی بلند عمدتاً قدیمی شامل جیب و لندرور آماده بارگیری وسایل بودند.
نکته: پیشنهاد می‌شود تجهیزات ضروری صعود یک روزه را در کوله پشتی مناسب این کار قرار داده و سایر اقلامی که جهت شب‌مانی در ارتفاع 4200 متری بارگاه سوم به آن نیاز دارید را در ساک یا کیسه بار قرار دهید و آن را نیز در گونی به خوبی بسته بندی کنید(گونی فراموشتان نشود).
از این محل تا گوسفندسرا حدودا 20 دقیقه سواری پر از تکان و چاله و چوله منتظر شماست. هزینه کرایه هر ماشین(به ازا 6 سرنشین) در تاریخ نگارش این گزارش 480 هزار تومان است.
پس از رسیدن به محل گوسفندسرا که مسجد صاحب‌الزمان نیز در همین محل واقع شده است، می بایست گونی بار خود را تحویل قاطرچی دهید که پیشنهاد می‌شود حتما با ماژیک Permanent اسم خود و باشگاهتان را روی گونی بنویسید.
نکته: کرایه حمل هر گونی از گوسفندسرا تا بارگاه سوم در تاریخ نگارش این گزارش 200 هزار تومان است. پیشنهاد ویژه ما به شما این است که جهت تامین هزینه‌های برنامه صعود دماوند به میزان کافی پول نقد به همراه داشته باشید. از منطقه گوسفندسرا به بعد خبری از اینترنت موبایل نیست(نگارنده از اینترنت ایرانسل در منطقه گوسفندسرا استفاده نمود اما همراه اول تعطیل تشریف داشت!).
پس از تحویل بار به قاطرچی و پرسیدن اسم ایشان، راس ساعت 12 پا به دامنه کوه گذاشتیم. مسیر نسبتاً هموار با پا کوبی کاملاً مشخص و مشترک میان انسان و قاطر بدون وجود چشمه آب و با پیمایش 4 ساعت و 30 دقیقه شما را به پناهگاهی می‌رساند که چند اتاق، یک بوفه و تعدادی سرویس بهداشتی دارد. این محل در ارتفاع 4200 متر واقع شده و بارگاه سوم نام دارد. اگر از طریق فدراسیون اقدام به رزرو اتاق نموده باشید می‌بایست آن را از افراد فعال در بوفه تحویل بگیرید.
نکته: اتاق‌ها فاقد قفل و بست درست و درمان است و فقط از داخل امکان قفل کردن وجود دارد. البته اگر قفل کوچک به همراه نداشته باشید ناچار خواهید بود تا در روز صعود درب اتاق را باز بگذارید و ممکن است آن شود که نباید! تیم کوهنوردی ما در روز دوم برنامه(صعود از بارگاه تا قله) یک کیسه خواب 12 میلیونی و یک عدد فلاسک یک میلیونی را از دست داد(بخوانید سرقت شد)! به همین راحتی!!! ضمناً وضعیت نظافت چنگی به دل نمی‌زند. پس با وجود تخت‌های دو طبقه، حتما کیسه خواب و زیرانداز آن را به همراه داشته باشید.
نکته: در محل بارگاه سوم اینترنت موبایل بسیار وضعیت بدی دارد. حتماً برای خرید پول نقد به همراه داشته باشید. نرخ چند قلم را خدمتتان اعلام می‌کنیم که حساب کار دستتان باشد:
آب معدنی: 10 هزار تومان / آب جوش: هر لیتر 15 هزار تومان / نوشابه یک نفره: 12 هزار تومان / چای لیوانی: 10 هزار تومان
عدسی و کنسرو نیز دردسترس است.

صعود سحرگاهی
پس از تحویل بار در محل بارگاه سوم(که بدون اطلاع شما تخلیه می‌شود و موظفید تا از لحظه رسیدن به بارگاه راساً بار خود را پیدا کنید)، به استراحت و صرف شام پرداختیم. ساختمان بسیار پر تردد و منطقه کاملاً شلوغ است. اتاق‌ها فاقد هرگونه امکانات حداقلی است. چند تخت، چراغی پت پتک کنان، یک سقف و چهار دیوار! هیچ وسیله گرمایشی وجود ندارد. لذا رعایت پروتکل‌های بهداشتی مقابله با کرونا از سوی تیم با جدیت مورد توجه قرار گرفت.
راس ساعت 3 بامداد بیدار شدیم و تا 3:30 به صرف صبحانه و سایر امور پرداختیم. 4 صبح و در شرایطی که سرمای شدید استفاده از دستکش دو پوش مناسب، لباس بیس و کاپشن پر سبک‌ را اجتناب ناپذیر می‌ساخت، با روشن کردن هدلامپ‌هایمان در ابتدای مسیر صعود قرار گرفتیم. باتوم و کفش ترکینگ مناسب را نمی‌شد که از یاد برد! پس از یک ساعت پیمایش در شیب قابل توجه، یکی از اعضا به دلیل ارتفاع‌زدگی و عدم آمادگی لازم به ناچار از ادامه مسیر باز ماند که به کمک یکی از نفرات با تجربه به محل بارگاه سوم انتقال داده شد. لازم به توضیح است که با نظارت سر پرست و 24 ساعت پیش از شروع برنامه اقدامات لازم در خصوص پیشگیری از ارتفاع‌زدگی مد نظر قرار گرفته بود اما این مهم تضمینی را به همراه نخواهد داشت.
پس از چند مرحله استراحت و اضافه کردن لباس در مسیر، با طلوع آفتاب و افزایش تدریجی دما، گروه با وضعیت بهتری به سوی آبشار یخی و سپس تپه‌ گوگردی حرکت کرد. در آخرین استراحت پیش از تپه تعدادی از اعضا کوله‌های خود را تجمیع نموده و با سبک‌ترین وضعیت ممکن به صعود ادامه دادند(کوله ها در همان محل رها شد).
شیب مسیر همواره تند و به غیر از بخش کوتاهی که از زیر تپه گوگردی به سمت راست منحرف می‌شد قابل توجه به نظر می‌رسید. اگرچه صعود از جبهه جنوبی شما را با تکنیک‌های دست به سنگ درگیر نمی‌کند، اما ممکن است تا بسته به مسیر انتخابی (جبهه جنوبی از چند پاکوب قابل صعود است) نیازمند حرکت از دل قطعه سنگ‌های بزرگی شوید که دقت و آمادگی مناسبی را می‌طلبد. با تذکر سرپرست برنامه، افراد از نزدیک شدن به دهانه‌هایی که محل خروج بخار گوگرد بود فاصله گرفتند و راس ساعت 11:30 و در شرایطی که دما برخلاف انتظار به مثبت 20 درجه نزدیک بود صعود با موفقیت انجام شد(این دما در آغاز حرکت و در محل بارگاه سوم به زیر صفر درجه میل داشت). متاسفانه تجمع گروه‌های کوهنوردی مختلف و مشاجره بر سر عکس یادگاری با تابلو قصه پر غصه دو سال اخیر فتح تمام قلل کشور شده است، لذا تیم تصمیم بر ثبت عکس با تابلو دوم که جنب کاسه قرار داشت گرفت.
نکته برجسته: یک عدد داماد خوشتیپ (عضو تیم) پس از ثبت عکس یادگاری، بسان یک جنتلمن واقعی حلقه ازدواجی را به عروس خانم(یکی دیگر از اعضای تیم) تقدیم نمودند و برنامه را برای ما تبدیل به خاطره‌ای خوش و البته جذاب کردند. بعد از دیدن این "رسیدن"، خستگی تمام "نرسیدن‌هایی که دیده بودیم" از تنمان در رفت.
با اعلام سرپرست و پیش از ساعت 12 فرود را آغاز کردیم و با توجه به شیب تند برخی نواحی و وجود ناهمواری‌هایی گرده‌مانند و سنگی، با حفظ آرامش و دقت سعی کردیم تا سلامت را فدای سرعت نکنیم. بخش قابل توجهی از این مسیر فاقد سنگ‌های ریشه‌دار و پوشیده از خاک نرم است و این باعث به وجود آمدن بیم لغزش می‌شد. تنظیم ارتفاع باتوم و گام برداری اصولی همان نکاتی هستند که ما در کلاس کارآموزی کوهپیمایی فرا گرفته‌ایم و در این زمان با اتکا بر آن فرودی ایمن را برای خودمان تضمین می‌کنیم.
پس از صرف 4 ساعت و 30 دقیقه گروه با سلامت کامل به محل بارگاه سوم بازگشت. صرف خوراکی و استراحت و سپس شام و بگو و بخند باعث تجدید روحیه اعضا و آمادگی ایشان برای سپری نمودن آخرین شب در دامان دماوند شد. صبح روز سوم و با هماهنگی سرپرست برنامه، راس ساعت 7 صبح بارهای گونی‌پیچ شده به فاصله 50 متری از ساختمان جدید بارگاه سوم و در محل پناهگاه‌های قدیمی تحویل قاطرچی شد. تیم با صرف 3 ساعت و سی دقیقه زمان و با آرامی و روحیه بسیار بالا از همان مسیر صعود به محل گوسفندسرا برگشت و پس از دقایقی بار نیز تحویل گردید. شایان ذکر است که هزینه‌های حمل بار به گوسفندسرا و حمل تیم به پای کوه همانند روز نخست محاسبه و پرداخت شد.
پس از اتفاق نظر، گروه در همان رستورانی که صبحانه روز نخست را صرف کرده بود به صرف نهار پرداخت و سپس راهی تهران شدیم.
پیشنیازهای برنامه صعود به دماوند
-          صعود یک قله بالای 4000 متر
-          صعود سه قله بالای 3500 متر
-          شب‌مانی در ارتفاع بالای 4000 متر
-          کارآموزی کوهپیمایی
-          آمادگی جسمی بالا
-          تجهیزات کامل برنامه سه روزه
ارتفاعات مهم
بارگاه سوم: 4200 متر
آبشار یخی: 5100 متر
قله دماوند: 5609 متر
زمانبندی
پیمایش روز اول: 5 ساعت
پیمایش روز دوم: 12 ساعت (رفت و برگشت)
پیمایش روز سوم: 3 ساعت و 30 دقیقه

هزینه هایی که در این برنامه بر عهده اعضا بود

*مواردی ذکر نشده توسط باشگاه محاسبه و پرداخته شد
-          کرایه قاطر
-          تامین خوراکی از بوفه
-          ناهار برگشت