موقعیت جغرافیایی استان

شرح گزارش برنامه

تو را تا قله خواهم برد
علم کوه با ارتفاع ۴۸۵۰ متر از سطح دریا و مختصات۳۶٫۳۷۷۵۰° شمالی/۵۰٫۹۶۵۸۳° شرقی، دومین قله‌ی مرتفع ایران بعد از دماوند است که در استان مازندران قرار دارد. در منطقه‌ای که قله‌ی علم‌ کوه در آن واقع است، قلل بالای ۴۰۰۰ متر دیگری نیز وجود دارد که به دلیل وجود این قله‌ها، یخچال‌ها، دیواره‌های صعب‌العبور و چشم‌اندازهای طبیعی فراوان، هر ساله کوهنوردان و صخره‌نوردان بسیاری به این منطقه سفر می‌کنند. 

گونه‌های جانوری شاخص در اطراف علم کوه، بز، خرس قهوه‌ای، پلنگ، گرگ، شغال، روباه، کبک دری و معمولی بوده و گیاهانی مانند ارس خزنده، گیاهان بالشتکی مانند کلاه میرحسن، چوبک و گون در این منطقه به وفور یافت می‌شوند.
مسیرهای رایج صعود به قله‌ی علم کوه را می‌توان به دو مسیر کوهپیمایی جنوبی، یک مسیر کوهنوردی شمالی و یک مسیر دیواره‌نوردی تقسیم‌بندی کرد:
مسیر جبهه‌ی جنوبی: مسیر کوهپیمایی که از رودبارک آغاز شده و با گذر از ونداربن بعد از رسیدن به تنگ گلو، پیمایش تا حصار چال، از سمت جنوبی به قله‌ی علم‌ کوه می‌رسد؛ این مسیر را به عنوان ساده‌ترین مسیر صعود به قله می‌شناسند و کوهنوردان معمولا یک یا دو شب را در حصارچال سپری می‌کنند.
مسیر جبهه‌ی شمالی: مسیر کوهپیمایی شمالی قله‌ی علم کوه، یکی از سخت‌ترین مسیرهای کوهپیمایی در ایران بوده و مانند مسیرجبهه‌ی جنوی از رودبارک آغاز می‌شود. پس از گذر از ونداربن با شب‌مانی یا استراحت در پناهگاه سرچال و سپس عبور از علم‌ چال و گردنه‌ی سیاه سنگ از سمت شرق به قله‌ی علم‌ کوه می‌رسد.
مسیر گرده آلمان‌ها: مسیر دسترسی کوهنوردی گرده‌ی آلمان‌ها درست مانند مسیر سیاه‌ سنگ است، با این تفاوت که دقیقاً از سمت شمال به قله‌ی علم‌ کوه می‌رسد. مدت زمان رسیدن به قله از این مسیر نسبت به مسیر سیاه سنگ کوتاه‌تر بوده، اما نیازمند ابزار فنی است.
مسیرهای دیواره‌ی شمالی: دسترسی به قله‌ی علم‌ کوه از مسیر‌های شمالی در ابتدای راه مانند دو مسیر سیاه سنگ و گرده‌ی آلمان‌ها است و از رودبارک آغاز می‌شود؛ پس از ونداربن و عبور از پناهگاه سرچال، علم‌ چال و دیواره شمالی، این مسیر‌ها در نهایت همه به قله می‌رسند.

برنامه‌ی صعود به قله‌ی علم کوه، ساعت ۴:۳۰ روز چهارشنبه ۲۹ تیر و با قرار حرکت  از ضلع جنوبی پل سید خندان آغاز شد. از جاده چالوس وارد مازندارن شدیم و به کلاردشت رسیدیم. ساعت ۷:۳۰ صبح در کلاردشت، ابتدای بنفشه ده، آقای مهدی برزگر، دیگر سرپرست برنامه هم به ما ملحق شدند و پس از خرید نان و وسایل صبحانه راهی رودبارک شدیم. 
ساعت ۸:۳۰ در انتهای بخش رودبارک به قرارگاه فدراسیون کوهنوردی رودبارک رسیدیم. قرارگاه رودبارک امکانات رفاهی زیادی مانند پارکینگ، سرویس بهداشتی، اتاق برای خواب و استراحت و بوفه را در اختیار مسافران و کوهنوردان قرار می‌دهد. در قرارگاه رودبارک صبحانه خوردیم و پس از آن در ساعت ۹ صبح با نیسان راهی تنگ گلو شدیم.
از قرارگاه کوهنوردی رودبارک تا ابتدای تنگ گلو حدود یک ساعت‌ و‌نیم راه خاکی و ناهموار وجود دارد. از میانه‌ی مسیر به سمت تنگ گلو، آنتن‌دهی تمام خطوط همراه قطع می‌شود.
ساعت ۱۱ صبح  به تنگ گلو با ارتفاع ۳۲۰۰ متر از سطح دریا رسیدیم و پس از هماهنگی قاطر برای حمل بخشی از وسایل (چهار گونی) پیمایش خود را به سمت دشت حصارچال شروع کردیم؛ از اینجا تا دشت حصارچال، پاکوب کاملا مشخص است و یک بار باید از روی پلی چوبی برای گذر از عرض رودخانه عبور کرد. در ابتدای مسیر رودخانه در سمت راست و پس از عبور از پل چوبی، در ادامه مسیر رودخانه در سمت چپ قرار گرفت.
در طول مسیر، از دو برکه‌ی زیبا و یک سری سنگ‌چین نشان‌‌دهنده‌ی مسیر عبور کردیم و بعد از حدود دو ساعت کوهنوردی در ساعت ۱۳:۳۰ به دشت زیبای حصارچال رسیدیم. این دشت در ارتفاع ۳۸۰۰ متری از سطح دریا قرار دارد و دور تا دورش با کوه‌های ۴۰۰۰ متری احاطه شده است؛ البته قله‌ی علم کوه از دشت حصارچال دیده نمی‌شود. در ابتدای دشت چشمه‌ای وجود داشت که از آن برای درست کردن چای و قهوه و ... استفاده می‌کردیم. برخی از چادرهایی که همراه داشتیم را برپا کردیم و پس از آشنایی مختصر و صرف ناهار، تا رسیدن قاطرها کمی استراحت کردیم.
باقی وسایل همراه با قاطرها ساعت ۱۸:۳۰ غروب به دشت رسیدند و چادرهای جامانده نیز با یاری هم برپا شدند. مدت زمان قبل از صرف شام، به گفتگو گذشت؛
ساعت بیدار باش روز صعود (۳۰ تیر) ۳:۳۰ بامداد اعلام شد و تقریبا ساعت ۲۲ بود که همگی کوله‌های حمله‌ی روز بعد را آماده کردیم و برای خواب آماده شدیم. مانند تمام شب‌مانی‌های قبل از صعود، آن شب هم با تمام هیجانی که داشتیم و باد شدیدی که می‌وزید، به سختی چند ساعتی خوابیدیم. ساعت ۳:۳۰ همگی بیدارشدیم و بعد از صرف صبحانه‌ای مختصر، با کوله‌ای سبک، ۱٫۵ لیتر آب و کمی خوراکی شیرین و مغذی مانند خرما و شکلات، راس ساعت ۴ صبح همه با هدلمپ‌های روشن، آماده‌ی صعود بودیم. 
هوا تاریک بود و نور ماه در آسمانی صاف، مسیر را تا حدودی روشن کرده بود و ما آهسته و پیوسته صعود می‌کردیم. قبل از گردنه‌ی مرجیکش و همزمان با طلوع خورشید، رخ زیبای قله‌ی دماوند دیده شد؛ در اینجا توقفی کوتاه برای استراحت و عکاسی از منظره‌ی زیبای دوردست داشتیم. 
ساعت ۵:۳۰ مسیر خود را از روی یال مرجیکش ادامه دادیم و ساعت ۸:۳۰ به قله رسیدیم. از روی قله‌ی علم کوه یخچال علم چال در روبرو و در صورت مساعد بودن هوا آزاد کوه و دماوند نیز به خوبی نمایان هستند. مناظری که از روی قله دیده می‌شود به قدری زیباست که می‌توان ساعت‌ها روی قله ماند و تماشا کرد، اما نشستن یا ایستادن طولانی‌مدت روی قله‌ی علم کوه به دلیل شکل ظاهری خاصی، بافت سنگی و در برخی مواقع ازدحام کوهنوردان، امکان‌پذیر نیست.
خوشبختانه زمانی که ما به قله رسیدیم افراد کمی در اطراف یا روی قله حضور داشتند و ما فرصت پیدا کردیم که چند عکس دسته‌جمعی و تکی روی قله و با تابلوی قله‌ی علم کوه بگیریم. پس از آن حدود ساعت ۹ صبح  به سمت حصارچال سرازیر شدیم و در انتهای مسیر تعدادی برای سرعت بخشیدن به جمع‌آوری چادرها، با سرعت بیشتری به محل کمپ راهی شدند. همگی ساعت ۱۲ ظهر به محل کمپ در حصارچال رسیدیم.
پس از کمی استراحت و خوردن ناهار در دشت حصارچال، ساعت ۱۳:۳۰ به سمت تنگ گلو راهی شدیم و از آنجا که قاطری برای حمل بارها به سمت تنگ گلو نبود، به ناچار تمامی بارها را خودمان تا پایین حمل کردیم. ساعت ۱۵:۳۰ به تنگ گلو رسیدیم و با همان راننده‌‌ای که ما را روز قبل به ابتدای تنگ گلو آورده بود، به سمت قرارگاه رودبارک به راه افتادیم. در مسیر برگشت تعداد زیادی وسیله‌ی نقلیه دیده می‌شد که همگی کوهنوردان را به سمت تنگ گلو می‌بردند و ما خوشحال از اینکه بی‌ فوت وقت ازلحظه‌لحظه‌ی این برنامه‌ی پربار نهایت استفاده را برده بودیم به قرارگاه رودبارک رسیدیم.
از رودبارک به سمت کلاردشت حرکت کردیم و پس از صرف ناهار در ساعت ۱۸:۰۰ در رستوران اسماعیل آشپز و خرید سوغاتی از شیرینی کاکا در بنفشه ده، از آقای مهدی برزگر خداحافظی کردیم و راهی تهران شدیم.